вторник, 26 апреля 2016 г.

Чернобыльский дятел Страны Советов

Как строилась и работала уникальная РЛС близ Чернобыля

Как строилась и охраняла мир загадочная гигантская антенна близ Чернобыля, как ракетчики США и СССР дважды предотвратили ядерную войну и как спасали уникальный объект после аварии на ЧАЭС, вспоминает его создатель Валерий Алебастров.

Немногие знают о необычном объекте — загоризонтной радиолокационной станции (РЛС) «Дуга», до сих пор возвышающейся над безлюдными лесами чернобыльской зоны отчуждения. Как строилась эта антенна, как охраняла мир и почему прослыла в мире «русским дятлом», «Газете.Ru» рассказал один из создателей «Дуги», главный конструктор современной ЗГРЛС «Контейнер», кандидат физико-математических наук Валерий Алебастров.

В ответ на появление в США плана по бомбардировке Москвы, Ленинграда, Урала, других промышленных районов в СССР стали искать адекватный ответ. И тогда, в середине 1960-х годов, конструктор Владислав Репин и академик Александар Минц предложили создать систему раннего предупреждения о ракетном нападении (СПРН).

Решено было создавать систему из трех эшелонов.

Космический, разработкой которого руководил недавно ушедший академик Савин, состоял из спутников, фиксировавших в инфракрасном диапазоне факелы от стартов ракет. Загоризонтная локация тоже отслеживала факелы, но в радиодиапазоне. Третий эшелон — наземные РЛС типа «Дарьял», отслеживающие баллистические ракеты на подлете к нашей территории. Три системы нужны для того, чтобы усилить ответственность за принятие решения в случае так называемого ложняка — ложного срабатывания системы. В это же время США принялись создавать аналогичную систему.

Позднее Маргарет Тэтчер скажет, что создание системы СПРН предотвратило ядерную войну, и это было так.

Однако научно обоснованных физических методов для этой системы разработано еще не было, мы пошли на большой риск. Ракета, стартующая из США, долетает до нашей территории за 20 минут. Радары, стоящие у нас на границе, обнаружат ракету всего за пять минут до ее падения на Москву. Поэтому и нужна была система раннего предупреждения, способная зафиксировать ракету спустя три-четыре минуты после старта.

Гульельмо Маркони в одном из экспериментов поставил свой приемник на корабль, шедший из Англии в США. К удивлению всех, на протяжении маршрута фиксировалась отличная передача сигнала с берега, хотя теоретические расчеты давали оценку максимальной дальности радиопередачи в 200 км. Дело в том, что тогда физики не знали о существовании ионосферы и в расчетах использовали теорию дифракции Зоммерфельда.

Позднее эксперименты показали, что слои ионосферы, расположенные на высоте 300 км, отражают короткие радиоволны.

И потому волны могут многократно огибать весь земной шар. Этот принцип еще в 1946 году был использован ученым Николаем Кабановым, предложившим идею раннего обнаружения самолетов. Для этого мы должны послать при помощи радиоисточника волну, которая отразится от ионосферы, затем самолета, и ловить ее при помощи приемника. При этом в зависимости от частоты радиоволны мы можем «видеть» разные участки поверхности земли за горизонтом. В принципе, благодаря доплеровскому эффекту мы можем видеть все, что движется:

самолеты, поезда, суда и другие цели — на расстоянии от 900 до 4000 км.

Отраженный сигнал принимается на приемных позициях рядом с передающей антенной. На принимающей антенне происходит анализ отраженного сигнала и выясняется, что за цель, ее координаты, с какой скоростью и куда она движется. Но если у самолета радиоволну отражает сам корпус, то у стартующей ракеты отражают плазменные образования от продуктов сгорания размером от 1 до 10 км в зависимости от высоты. Если летит самолет, то его отраженный сигнал очень узкий, шириной всего 0,3 Гц, у ракеты же — 80 Гц, при этом скорость ее больше 1 км/c.

В конце 1960-х годов экспериментальный образец ЗГРЛС был сделан на Украине, в Николаеве, без него ученые могли теоретизировать еще 20 лет. Были получены первые результаты, после чего на фоне угрозы со стороны США было принято решение построить сразу две боевые станции: одну — в Чернобыле, вторую — в Комсомольске-на-Амуре. Они накрывали территорию США, где базировались 940 ракет с ядерными боеголовками, нацеленными на СССР. Ошибочно считать, что чернобыльская РЛС была построена рядом с АЭС, так как требовала много энергии, место выбрали из других соображений. Было понятно, что условия обнаружения американских ракет на западе страны и на Дальнем Востоке меняются в зависимости от времени суток. Это связано с так называемой полярной шапкой в ионосфере, мешающей прохождению радиоволн. Поэтому когда днем в Чернобыле вероятность обнаружения максимальна, ночью на Дальнем Востоке она минимальна, и наоборот. Кстати, когда ЧАЭС была построена, ее энергии хватало «выше крыши», в том числе странам народной демократии в Восточной Европе. В 1982 году обе станции «Дуга» были введены в строй. Собирали гигантские антенны на земле и монтировали портальными кранами.

Высота антенн составляла 140 м, на создание системы ЗГРЛС было потрачено 200 млн советских рублей. Потребление передатчика составляло 1,5 МВт, самой станции — 500 кВт.

Кстати, сразу после ее сооружения американцы «наложили в штаны». Они стали по всему миру трубить о том, что эти станции глушат все службы связи, радиосигналы, весь эфир. Оскорбительно они назвали наши станции «русским дятлом». Скандал вышел на дипломатический уровень, после чего мы послали корабль Академии наук СССР «Профессор Зубов» с приемниками к США, промерили уровень шума и представили в Международный комитет по радиовещанию данные, что эфир нашими станциями, работающими в диапазоне 5–30 МГц, не засоряется. Это была их пиар-кампания.

Чернобыльская станция, излучающая антенна которой стояла в Чернигове, была отдана мне как главному конструктору, чтобы сразу готовить ее модернизацию, принципы дальнейшего совершенствования. И в ноябре 1986 года в Чернобыле военные готовились провести испытания уже модернизированной станции.

Но еще до модернизации мы наблюдали с ее помощью пуски с западного ракетного полигона США — ракеты Minuteman и Midgetman.

Всего мы отследили более ста пусков ракет.

Вероятность обнаружения пуска ракеты составляла 60%, это очень высокая вероятность. Командный пункт СПРН, куда стекалась информация от всех трех эшелонов, находилась в Солнечногорске. В процессе модернизации чернобыльской станции мы стали вводить алгоритмы, позволявшие регистрировать не только ракеты, но и самолеты, вплоть до Великобритании.

Были два случая, которые послужили сближению отношений между США и СССР еще до прихода Горбачева. В американской системе сработала ложная тревога о массовом старте ракет с территории СССР. Их командир принял решение и не выдал сигнал на командный пункт, за это впоследствии ему оформили персональную пенсию. После аналогичный случай был у нас, когда и космические, и наземные системы зафиксировали массовый пуск с территории США и наш сотрудник заблокировал сигнал. Дело в том, что для спутников, следящих за пусками в ИК-диапазоне, источником ложных тревог являются города, доменные печи и другие источники, которые можно отсеять. Но еще есть тропосферные блики солнца на закате и восходе, которые похожи на факелы ракет и возникают внезапно.

После этих случаев наши и их специалисты стали ездить друг к другу и сотрудничать.

Модернизация чернобыльской «Дуги», которая закончилась к 1986 году, заключалась во внедрении новых методов обработки сигналов.

Будучи участником и свидетелем событий 1986 года, я с самого начала столкнулся с ложью журналистов, ищущих сенсаций. 26 апреля я гостил у приятеля в Киеве, полковника. В этот день он с дочкой пошел на стадион, тогда проходила велогонка мира, а когда встретились с ним в обед, он сказал, что по «Голосу Америки» передали об аварии в Чернобыле. Вечером я поехал на вокзал, чтобы купить билет в Николаев, где тогда жил, и возглавлял филиал НИИДАР. Перед кассами были громадные очереди, и в какой-то момент вышла женщина в форме железнодорожника и повесила объявление: «Кассы 8, 9, 10 обслуживают жителей Припяти». И тут стали прибывать люди с Припяти. Я обратил внимание, что среди них были женщины с детьми-грудничками с сумками.

Сначала подумали, что люди едут на практику или отдыхать в Артек, в Крым. Правда, обратили внимание, что одна женщина с ребенком на руках рыдала. Купил билет, выхожу на площадь, вижу — идет мой сотрудник с РЛС, где проживало около ста человек с семьями. Покачивается, говорит:

«Вы что, не знаете? Произошла серьезная авария, взрыв, и нас эвакуировали и сказали, что хорошо бы принять».

Для них подгоняли автобусы, давали собраться, вывозили и расселяли не только в Киеве, но и в области. Ложь заключалась в утверждении, что эвакуация из Припяти произошла только через три-четыре дня, хотя в действительности началась уже вечером 26 апреля. Уже в первые дни вся дорога из Чернобыля в Киев была забита автобусами...

После аварии все сотрудники РЛС были эвакуированы. Я прилетел в Москву, и встал вопрос, можно ли отправлять их в отпуск, на что замначальника управления Минобороны Валерий Бессмертный мне сказал, что это надолго, отпускай ребят. На станции стояла суперсовременная по тому времени аналого-цифровая система обработки сигналов, стали решать, как перевезти оборудование в Комсомольск-на-Амуре. В августе реактор уже был засыпан графитом и свинцом, и мы с генералом Кузиковым в Чернобыль прилетели на вертолете на площадку, где еще лежали эти мешки. Жара, нас одели от трусов до носков в специальную одежду, респираторы, бахилы … с нами были медики, радиометрист.

Валентин Кузиков отказался переодеваться, сказал:

«Там такая ситуация, что без моих лампасов нас никто не примет. А тебя я буду называть крупнейшим советским физиком-ядерщиком. Иначе ничего не решим».

Генерал армии Пикалов выделил дозиметриста, мы получили разрешение, и на грузовиках, поездах и самолетами вывезли наше оборудование. Оно оказалось чистым, поскольку находилось в помещении, защищенном от возможного ядерного взрыва. Привезли, смонтировали его на Дальнем Востоке, после чего началась горбачевская разруха, которая, как известно, начинается не в клозетах, а в головах. В основном здании, где стояла аппаратура, текла крыша. Мои сотрудники вешали на дорогостоящее оборудование полиэтилен, но кончилось тем, что вода замкнула пульт и начался пожар. В ближайшей воинской части тоже бардак оказался: у пожарных машин не было воды, и объект сгорел из-за того, что не нашли 20 тыс. руб. на ремонт кровли. На этом закончилась работа и второй станции.

По договору с американцами была взорвала надгоризонтная станция в Красноярске, украинцы, отделившись, взорвали станцию в Мукачево и в Николаеве, прибалты — в Скрунде, работавшую в третьем эшелоне.

В 1992 году на фоне безденежья ребята из НИИДАРа, понимая, что альтернатив нет, инициировали работу по новой станции для контроля европейской части России с тремя узлами — в Мордовии, для контроля Европы, в Омске, и на Дальнем Востоке для контроля Китая. К тому времени США переместили свои ракеты на подлодки.

В 96-м году я возглавил работу по новой станции, все делалось на энтузиазме, и сейчас мы имеем одну станцию «Контейнер» в Мордовии в Ковылкино. Но эта станция недоукомплектована, я писал об этом президенту Путину, и, говорят, недавно министр обороны Шойгу приказал срочно доукомплектовать станцию и поставить ее на боевое дежурство.

Сейчас самое страшное оружие — гиперзвуковые крылатые ракеты, которыми США оснащают свои подлодки, убирая с них баллистические ракеты.

И сегодня лучше станций типа «Контейнер» против них ничего нет.

Станция может решать задачи по обнаружению баллистических ракет на расстоянии до 6 тыс. км, любых самолетов вплоть до «Цессны», севшей на Красную площадь, до 3,5 тыс. км. Более того, вместе с Институтом физики Земли нашей станцией были решены задачи по поиску предвестников землетрясений на Камчатке в ионосфере. Из-за возникающего электрического напряжения на разломах накануне землетрясения в ионосфере возникают неоднородности, дырки.

Конструкция «Контейнера» более легкая: если вибраторы на чернобыльской станции весили каждый по 500 кг, то вибраторы современной станции — 5–6 кг. Если рядом с чернобыльской станцией был целый городок с инфраструктурой (детский сад, школа, гостиница, дома для офицеров), то для «Контейнера» ничего этого не нужно..

Записал Павел Котляр

воскресенье, 24 апреля 2016 г.

Andranikin qulağını kəsən qəhrəman haqqında xatirələr

24.10.2014 | 12:24

Azərbaycan tarixinin hər bir səhifəsi qəhrəmanlıq salnamələri ilə zəngindir. Belə səhifələrdən birini də Zəngəzur qəzasının indiki Laçın mahalında Paşa bəyin ailəsində doğulan Sultan bəy yazmışdır. Çox təəssüflə qeyd etməliyəm ki, tarix kitablarımızda, ədəbiyyatlarımızda Sultan bəy haqqında ya heç məlumat yoxdur, ya da çox azdır. Sultan bəy haqqında yalnız yaşlı nəslin xatirələrindən, yaddaşlarından qalan bir sıra informasiyalarla və məlumatlarla kifayətlənmiş oluruq.Sultan bəy laçınlı olduğu üçün onun haqqında məlumatları öz yerlilərindən, yəni, laçınlılardan soruşaq.

İlk söhbətimiz Laçın rayon Ağbulaq kənd sakini 1939-cu il təvəllüdlü Hüseynov Hüseyn Bağır oğlu ilə oldu. Onunla Sultan bəyin həyatı haqqında söhbət etdik. Ondan aldığımız məlumata görə, Sultan bəy Sultanov 1871 -ci ildə Zəngəzur qəzasının Qasımuşağı obasında(indiki Laçın rayonunun Kürdhacı kəndində)öz dövrünün məşhur bəylərindən olan Paşa bəyin ailəsində doğulmuşdur. Paşa bəy özü də doğma torpaqlarının bütövlüyü uğrunda misilsiz xidmətlər göstərən bəylərdən olub. Sultan bəy ibtidai təhsilini bitirdikdən sonra təhsilini Gəncə gimnaziyasında davam etdirib. Ali təhsilini o dövrün ən məşhur təhsil ocağı olan Sankt-Peterburq Hərbi Akademiyasında almışdır. Ancaq bilinməyən səbəblərə görə təhsilini yarımçıq qoyub. Hüseyn bəyin söylədiyinə görə onun təhsilinin yarımçıq qalmasının bir neçə səbəbi var. Bəzi mənbələrdə qeyd olunub ki müəllimləri ilə arasında problem yaşanıb ona görə doğma elinə qayıdıb. Bəzi versiyalarda isə deyilir ki, təhsilini yarımçıq qoyub vətənə qayıtmasını atası xahiş etmişdir.

Sultan bəyin həyatı ilə bağlı ikinci söhbətimiz Laçın rayon Kamallı kənd sakini 1936-cü il təvəllüdlüHəsənov Cəfərqulu Ağalar oğlu ilə baş tutdu. Cəfərqulu müəllim ixtisasca tarixçidir. Buna görə də Sultan bəy haqqında çoxlarının bilmədiyi məlumatları bizimlə paylaşdı. Cəfərqulu müəllimin dediyinə görə, Sultan bəyin qardaşı İskəndər bəylə Laçın rayonu Qarakeşli kəndində yerli orqanlarla arasında anlaşılmazlıq yaranır. Pristav İskəndər bəyi nəzarətə saldırır. Sultan bəy tək-tənha, heç kimə xəbər vermədən atı minib, Qarakeşli kəndinə gəlir. Pristav onu görəndə həyəcanlanır və səhv etdiyini düşünür. Hər kəs Sultan bəyin qardaşını azad edəcəyini gözləyərkən, Sultan bəy tamamilə başqa addım atır. O, pristava deyirki, “qanun hamı üçün qanundur. Əgər qardaşım səhv edibsə cəzasını çəkməlidir. Mən bura ona görə gəlmişəm ki, el-obam deməsin Sultan bəy qardaşının yanına gəlmədi”. Bu sözləri eşidən pristav Sultan bəyin qardaşını azad edir. Cəfərqulu müəllimin dediklərini eşidəndə görürük ki, Sultan bəy öz nüfuzundan sui-istifadə etməyib. Özünü xalqın siravi bir vətəndaşı kimi görüb. Bundan əlavə Cəfərqulu müəllim Sultan bəy haqqında heç kimin bilmədiyi bir nüansı da nəzərimizə çatdırdı. O, söylədi ki, Sultan bəy təhsilini yarımçıq qoyub vətənə qayıtdıqdan sonra maldarlıqla məşğul olub. Yağ, pendir zavodu tikdirib və bu zavod vasitəsilə onlarla adam iş yeri ilə təmin olunub. Bildiyimiz kimi, Laçın rayonu dağlıq ərazi olduğundan bir sıra aran rayonları Laçın dağlarını yaylaq kimi istifadə etmişlər. Sultan bəy həmin yaylaqlardan südün, qatığın necə çətinliklə aşağı-kəndlərə gətirildiyini görüb ilk dəfə Fransadan gətirilmiş borularla yeraltı süd arxı çəkdirib.

Üçüncü həmsöhbətimiz Laçın rayon Malbəyli kənd sakini 1950-ci il təvəllüdlü Həsənov Asif Həsən oğlu ilə dialoqumuzda aydın oldu ki, Sultan bəy həm də meşəçiliklə də məşğul olub. O, taxta istehsal edib, xarici bazarlara satırdı.
Asif müəllim Sultan bəyin qəhrəmanlığı haqqında xeyli danışdı. O söylədi ki, Sultan bəyin qəhrəmanlığı əsasən 1905-ci ildən başlamış erməni- müsəlman hadisələri ilə bağlıdır. Həmin hadisələrdə Paşa bəy müsəlman dəstələrindən birinə başçılıq edib. Onun ən yaxın köməkçisi oğlu Sultan bəy olmuşdur. Bu işdə onlara Sultan bəyin qardaşı Şuşanın general qubernatoru, eləcə də birinci hərbi nazir olmuş Xosrov bəy yaxından kömək edib.
Asif müəllimin təbirincə desək, Sultan bəyin Azərbaycan tarixi səhifələrində bu gün də yaşamasının ən əsas səbəbi 1918-ci ildə baş vermiş bu hadisə olub: “1918-ci ildə erməni quldur dəstələrinin rəhbəri Andranik Ozanyan Dağlıq Qarabağa keçmək üçün Xosrov bəyə icazə məktubu göndərir. Xosrov bəy qardaşı Sultan bəylə müzakirə aparır. Sultan bəy qardaşına “icazə verməlisən” deyir. Xosrov bəy qardaşının tapşırığını yerinə yetirib, Ozanyana keçmək üçün “icazə verir”. Hadisə Zabux dərəsi adlanan yerdə baş verir. Asif müəllimin də qeyd etdiyi kimi, bəzi mənbələrdə Ozanyan 30, bəzi mənbələrdə isə 9 minlik ordu ilə Zabux dərəsinə gəlir və burada Sultan bəyin qoşunu tərəfindən mühasirəyə alınır.

Həmsöhbətimizin söylədiyinə görə, Sultan bəy düşmən ordusuna divan tutur. Andranik Ozanyanın isə qulağını kəsir və beləliklə də Andranik Ozanyan adlı böyük bir quldur dəstənin rəhbəri tarixin yaddaşından tamamilə silinir. Asif müəllim onu da qeyd etdi ki, onun eşitdiklərinə əsasən həmin müharibədən erməni tərəfdən yalnız 3 nəfər canını qurtara bilib. Sultan bəyin belə möhtəşəm qələbə qazanmasının bir səbəbi də onun mükəmməl hərbi təhsil almasıdır. Həmsöhbətimizin söylədiyinə görə, həmin dərədə tökülən qan 40 gün müddətində qurumamış, yaxınlıqdan axan çaya tökülmüşdır. Məhz buna görə də Zabux dərəsi həmin vaxtdan sonra “Qanlı dərə” adlanıb. Sultan bəyin qorxusundan Zəngəzur qəzasında uzun müddət bir erməniyə də rast gəlinməyib.

Sultan bəyin sonrakı qəhrəmanlığı haqqında dördüncü həmsöhbətimiz Laçın rayon Şellanlı kənd sakini 1959-cu il təvəllüdlü Paşayev Nəsib Abdulla oğlu danışdı. Nəsib müəllim Sultan bəyin 1919-cu ildə qardaşı Xosrov bəyin köməyinə necə getdiyindən söhbət açdı. Beləki Xosrov bəy Qaybalıda olarkən ermənilər oraya hücum edir. Xosrov bəy qardaşı Sultan bəyə kömək üçün xəbər göndərir. Sultan bəy tezliklə qardaşının köməyinə yetişir. Bütün quldurları öldürür 87 nəfərə toxunmur. O 87 nəfər ki, onların hamısı qocalar, qadınlar, uşaqlar idilər. Bununla Sultan bəy bildirdiki “ mən günahsızlara toxunmuram. Mənim hədəfim yalnız quldurlardır”.
1920-ci ildə Azərbaycanda Sovet imperiyası bərqərar olunanda bütün bəylər kimi, Paşa bəyin ailəsi də təqib olundu. Bu zaman Sultan bəylə qardaşı İskəndər bəy İrana mühacirət edir. Çox təəssüf ki, İranda İskəndər bəyi erməni quldurları öldürürlər. Artıq burada qala bilməyəcəyini yəqin edən Sultan bəy Osmanlıya mühacirət edir. Osmanlı imperiyasında M.K.Atatürk onu böyük təntənə ilə qarşılayıb, mülk və malikanə verərək, Köçqoy kəndində yerləşdirir. Sultan bəy ömrünün axırınadək orada yaşayır. O,1955-ci ildə Türkiyənin Köçqoy kəndində vəfat edir. Onun vəfat tarixi ilə bir sıra mənbələrdə müxtəlif fikirlər var. Belə ki, bəzi mənbələrdə o vəfat edərkən 79 yaşı, bəzi mənbələrdə isə 84 yaşı olduğu söylənilir. Həmsöhbətlərimizlə dialoqlarımızdan belə nəticəyə gəldimki, Sultan bəy vəfat edərkən 84 yaşı var idi.
Bu gün Azərbaycan vətəndaşının qarşısında duran ən əsas məqsədlərdən biri bəlkə də birincisi vətənpərvərlik hissləri ilə silahlandırılmış gənclər tərbiyə edib, yetişdirməkdir. Məncə həm Xosrov bəy Sultanov, həm də Sultan bəy Sultanov bu məqsəd üçün əsl nümunə hesab oluna bilər. Vaxtı ilə Zəngəzur mahalında xalq arasında “Paşa bəy ədaləti ilə, Sultan bəy cəsarəti ilə daim yaşayır və yaşayacaqdır” kəlamı bu gün də işlənir və Sultanovlar nəslinin adı ilə bağlıdır.
Gülxar Həsənova
“KarabakhİNFO.com”

вторник, 19 апреля 2016 г.

К переселению армян в Эриванскую и Нахичеванскую области

Вскоре после занятия войсками нашими Азербайджана начали ко мне являться депутаты от Армян и Христиан других исповеданий, в сей области находящихся, о позволении им переселиться в провинции, принадлежащие России; - Постигая пользу, которую мы получить можем от заселения лежащих пустых земель людьми трудолюбивыми, привыкшими к покорности и по религии к нам преданными, я обласкал сих Депутатов и, обнадежив их во Всемилостивейшем покровительстве Его Императорского Величества, отпустил их в домы с тем, чтобы они готовились к переселению.

Для оказания переселенцам возможного пособия при дальнейшем следовании их в областях Эриванской и Нахичеванской, для избрания в сих областях мест под поселение, и наконец для содействия при самом водворении новых переселенцев, предписал я Эриванскому временному правлению учредить особый Комитет, который под непосредственным начальством означенного правления должен заведовать всеми делами и распоряжениями, до переселяющихся в Эриванскую и Нахичеванскую области к Христианам относящимися.

Совершенно бедным семействам, имеющим необходимую надобность в денежном пособии как при подъеме с места, так и при водворении их, решился я назначить таковое пособие заимообразно и предписал отчислить для сей надобности и вообще на расходы по переселению Христиан из суммы, получаемой от Персидского правительства по трактату, 50 тыс. рублей серебром...

Рапорт командира Отдельного Кавказского корпуса генерал-адъютанта Паскевича начальнику Главного Штаба Дибичу от 3 марта 1828 года

Источник: Армянский вопрос на Кавказе. По материалам российских архивов и изданий. 1724-1914: в 3-х т. / Т. 1: 1724-1904. Общество Европа-Азербайджан; сост.: Т.К. Гейдаров, Т.Р. Багиев, К.К. Шукюров ; редкол.: Т. К. Гейдаров [и др.]. – СПб.: Академия исследования культуры, 2011. с. 7-8.

понедельник, 18 апреля 2016 г.

"Великая армения"… а чем же она велика?

"Великая армения"… а чем же она велика?
Застарелые мифы очень сложно разрушать. Особенно, если это касается исторической науки. К сожалению, история всегда писалась в угоду политикам, а нередко и в угоду политиканам… Из-за этого сегодня в истории многих регионов мира полно пробелов и нестыковок. Это относится и к истории Малой Азии и Кавказа. Здесь издревле сталкивались интересы различных могущественных государств, все они писали для этого региона ту историю, что поддерживала их захватнические стремления...

К таким застарелым мифам, несомненно, относится и миф о "Великой Армении".

Мы постараемся рассмотреть и разрушить этот миф, не прибегая к своим измышлениям, а используя лишь то, что известно официальной исторической науке. Это делается нами, чтобы никто не мог поставить под сомнение нашу объективность. Итак, начнем…

"Великий" или "большой" – история или география?

Не зря мы берем в кавычки название "Великая Армения". Хоть мы очень сомневаемся в существовании "великого" армянского государства в античности, мы используем кавычки не по этой причине.

Кавычки мы ставим потому, что фраза "Великая Армения" на деле является лишь предумышленным неправильным переводом древнего названия.

Известно, что больше всего упоминаний о древней Армении дошло до нас из римских источников. Именно с латыни современные ученые перевели труды древних об истории и географии этого региона.

И все бы хорошо, да только вот одна неувязка: все древнеримские и более поздние источники на латыни называют "Великую Армению" не иначе как Armenia Major.

Что здесь такого? - спросите вы. Поясняем. Слово major с латыни переводится как"большой". Следовательно, понятие Armenia Major невозможно перевести иначе как "Большая Армения". А почему тогда ее переводят, как "Великая Армения"? Что это? Случайная ошибка, закравшаяся во многие современные исторические труды и даже школьные учебники, или большая ложь, большая претензия на то, чего никогда не существовало?

Почему-то в случайность в данном случае не верится.

Поэтому мы пишем название "Великая Армения" в кавычках, чтобы читатели видели то, как из географического названия "Большая Армения" нынешняя официальная история сделала название "великого", "могущественного", но никогда не существовавшего, армянского государства.

Ведь, как известно, понятие "великий" действительно относится к государствам и странам. На различных исторических картах и в книгах можно прочесть, к примеру, такие "великие" названия:

"Великая Британия" - Великобритания (GreatBritannia);
"Великая Тартария" - империя Чингисхана (Great Tartaria, Grande Tartarie, или на латыни: Magnus Tartarie).

Но ни в одном древнем или средневековом источнике на латыни вы, уважаемый читатель, не найдете надписи Great Armenia или Magnus Armenia (то есть "Великая Армения"). Там везде будет лишь одно название: Armenia Major, то есть "Большая Армения". А, как известно, понятие "большой" относится, например, к горам Большого Кавказа или к рекам Большая Тира (Иркутская область РФ) и Большая Алматинка (Алматинская область Казахстана)… То есть к названиям географическим.

Таким образом, когда античные римские авторы писали о населении, регионах и прочих реалиях Большой Армении, они подразумевали географическую область с таким названием, а не какое-то определенное "великое" государство.

Но сегодня мифотворцы от науки рассказывают прекрасные сказки о древнем и могущественном государстве армян. Чуть ли не об "армянской империи"…

Однако вопреки всем этим сказкам из различных источников древности нам становится известно следующее:

Территория древней Армении (тогда еще такого названия не существовало) при Ахеменидах – являлась обычной сатрапией (провинцией) Ирана. Затем, спустя два века иранского владычества, Армения была подчинена державе Александра Македонского.

Лишь после смерти Александра западная часть (пределы которой на востоке доходили до Евфрата) бывшей персидской сатрапии обрела независимость, но спустя столетие была покорена царями Понта. В последствии она вошла в состав провинции Рима – Каппадокии и лишь в конце III века н.э. стала отдельной провинцией Рима. Именно тогда эту территорию стали называть "Арменией" – но с приставкой – "малая" (minor). На деле именно эта небольшая область в нынешней Турции должна считаться исторической "Западной Арменией", а не пол-Турции, как сейчас настаивают на этом армянские горе-ученые.

Восточная часть бывшей персидской сатрапии, известная всему миру под названием Armenia Major (Большая Армения), наименование которой, как мы уже знаем, предумышленно преподносится некоторыми учеными, как "Великая Армения", имеет историю еще менее величественную, нежели западная.

Так, после падения державы Александра Македонского (конец IV века до н.э.), в подчинении которой и находилась эта территория, у власти здесь были посажены иранские сатрапы – Оронт (которого современные армянские источники называют Ервандом, безосновательно пытаясь арменизировать имя, указанное в древних источниках) и его преемники. Их менее чем столетнее правление пресекается, когда в конце III века до н.э. (около 220 гг. до н.э.) эти территории завоевываются Селевкидами (Антиохом III) и включаются в состав области Софена...

"Сначала Арменией завладели персы и македоняне; после этого — те, кому были подвластны Сирия и Мидия; последним властителем Армении был Оронт, потомок Гидарна, один из семи персов" (Страбон. География. Книга XI).

…Однако в 190 году до н.э. римляне разгромили Селевкидов в битве при Магнезии. Наместник Антиоха в этой области – Артаксий (в современных армянских источниках – Арташес), предав побежденных римлянами Селевкидов, объявил себя царем этих земель.

Что касается основания Артаксием Артаксаты, то и здесь современные армянские ученые лукавят, ибо Страбон пишет об основании Артаксаты следующее: "…потом Ганнибал построил для него (Артаксия) Артаксату".

В последствии Артаксий и сам был разгромлен римлянами, а затем (около 165 года до н.э.) был схвачен и заключен в оковы уже селевкидами, отомстившими ему за предательство…

"Затем Артаксий и Зариадрий, полководцы царя Антиоха Великого, воевавшего с римлянами, разделили страну на две части. Они правили страной по поручению царя. После того как царь потерпел поражение, они перешли на сторону римлян…".

…После смерти такого вот "независимого царя" Артаксия, земли, находившиеся в его подчинении – то есть Большая Армения (расположенная в междуречье Евфрата и Мурата (Восточного Евфрата)) была подчинена Парфянской державе, которая и в дальнейшем сажала на "царский трон" Большой Армении своих ставленников, к примеру, того же Тиграна II, который купил царский трон Армении у парфян за крупные территориальные уступки…

"Тиграну выпало на долю испытать различные превратности судьбы. Вначале он жил заложником у парфян; затем ему удалось получить от них дозволение вернуться на родину, причем парфяне взяли выкуп — 70 долин в Армении" (Страбон. География. КнигаXI).

..Однако, после того как князек Тигран II, посаженный на трон парфянами, почувствовал слабость Парфянской державы, он начал вести с ней войны. В течение двух десятилетий Тигран совершил ряд успешных походов в соседние страны, что записывается на его имя, как завоевания – хотя если бы это были завоевания, а не просто походы – они закрепились бы за Арменией или хотя бы за Тиграном. Но этого не произошло.

Так, несмотря на то, что после подчинения римлянам в 66 году до н.э. Тигран был оставлен в качестве правителя-марионетки в Большой Армении, римляне не подчинили Тиграну никаких территорий, которые он якобы "завоевал". Хотя, если бы эти земли воистину принадлежали этому царьку Армении, Рим обязательно попытался бы прибрать их к своим рукам, признав их за своей марионеткой - Тиграном…

"…Лукулл изгнал Тиграна также из Сирии и Финикии. Наследник его (Тиграна – ред.) Артавасд преуспевал, пока состоял в союзе с римлянами, но когда Артавасд изменил Антонию во время войны с парфянами, он понес за это наказание. Антоний привез его в Александрию, в триумфальной процессии его провели связанным по городу и некоторое время содержали под стражей, но потом убили…" (Страбон. География. Книга XI).

…В дальнейшем Большая Армения как игрушка, переходила из рук одного хозяина в руки другого. До середины первого века н.э. в Большой Армении правили римские, а затем парфянские наместники. С 66 года нашей эры парфянами в Армении был посажен наместник из правящего рода парфян - Тири-сат (имя которого было арменизировано и представлено в виде "Трдат").

Сегодня армянские ученые называют Тири-сата основателем армянского дома Аршакидов (отметим, что такие же правящие дома Аршакидов существовали в Албании Кавказской и Иране), хотя достоверно известно, что правление его было не наследственным.

Плюс ко всему, учитывая, что Аршакиды вели свое происхождение от саков (сак, в индийских источниках - шак; в ассирийских источниках – иш-гуз), ни о каком армянском государстве говорить не приходится, тем более что в начале II века н.э. Большая Армения вновь была оккупирована Римом и объявлена провинцией империи…

"После Артавасда страной (Арменией – ред.) управляли несколько царей под властью Цезаря и римлян; и теперь еще страна существует, управляемая на таких же началах" (Страбон. География. Книга XI).

…Лишь в середине II века парфянам удалось частично отвоевать у римлян Большую Армению и вновь назначить наместника из правящего парфянского рода Аршакидов. Анаследственный титул царя Большой Армении парфянские наместники получили лишь в конце II века.

В связи с тем, что в начале III века власть в Иране захватили Сасаниды, уничтожив местную династию Аршакидов Ирана (парфян), аршакидские наследственные правители Большой Армении стали сближаться с Римом.

Однако Сасаниды вскоре завоевывают Большую Армению и удерживают ее в своих руках вплоть до конца III века. В 296 году персидский шахиншах (царь царей) изгоняет из Армении римского ставленника из рода Аршакидов Тири-сата (у армян - Трдат III), а затем вторгается через территорию Большой Армении в восточные провинции Рима.

Однако в 298 году римская армия разбивает войска Сасанидов и между Ираном и Римом заключается мирный договор, согласно которому Рим получал право назначать правителей уже не только в Армении, - марионеточном царстве, подконтрольном Римской империи, но и в Иберии, где раньше царей назначали Сасаниды. По договору Большая Армения была отнесена к сфере влияния Рима.

Немного отходя от темы поиска великого армянского государства древности, стоит уделить внимание и вопросу распространения христианства в Армении.

Как отмечают армянские источники, "в 301 году Армения стала первой страной, принявшей христианство в качестве государственной религии". Обратите внимание – государственной! Прочитав вышеизложенное, возникает вопрос: о каком государстве идет речь? По чьему решению христианство было принято государственной религией Армении?

Мог ли аршакидский (то есть не армянский по происхождению) правитель Трдат III (Тири-сат), назначенный Римом в качестве своей марионетки, самостоятельно принимать "государственные решения" для армянского населения, находящегося под влиянием Римской империи?

Понятное дело, что дата "301 год" из пальца высосана. Римские марионетки – "армянские" аршакиды, могли принять христианство лишь после того, как император Константин и Лициний подписали Миланский эдикт, разрешающий свободу вероисповедания в Риме и на подвластных ему территориях – в том числе и в Большой Армении. То есть после 313 года.

Но идем дальше. До 387 года в нашем повествовании остается совсем немного, а мощного независимого армянского государства античности мы пока так и не увидели…

В 330-х годах на территорию Большой Армении (расположенной в междуречье Евфрата и Мурата) вторгаются сначала потомки саков (масакут), во главе с правителем албанской области Байсакаран Санатюрком, который объединил в своем союзе также и гуннов из Хунана ("Гуннской области" в Кавказской Албании). Санатюрк завоевал столицу Армении Валарш-абат (по-персидски - "город Валарша") и удерживал ее целый год.

Однако в 338 году римские войска, защищая свою марионетку - Армению, напали на Санатюрка и разбили его армию.

Затем (339 год) на Армению пошел походом Сасанид Шапур II, но Рим разбивает и его армию и в 350 году назначает правителем Армении Аршака.

Стоит отметить, что в Армении постоянно находились римские полководцы, поэтому современные высказывания армянских ученых о великом армянском государстве (так называемой "Великой Армении") – просто миф, и не более того.

В 370 году римляне назначают нового правителя Большой Армении из рода аршакидов – по имени Баб (в современных армянских источниках – Пап). Тот пытается заручиться поддержкой Сасанидов, о чем узнают в Риме. По приказу римского императора аршакид Баб был убит римским полководцем (в современных армянских источниках этого полководца называют Траяносом), который вольготно располагался и, как видно,распоряжался, на территории мифического "великого армянского государства".

После смерти аршакида Баба (374 год), марионеточное государство Армения лишается даже номинальной царской власти, становясь, по сути, провинцией Рима. Но Иран, которому веками принадлежала территория, названная при римлянах Арменией, не собирался уступать ее Риму.

С этого периода начинаются новые войны между Римом и Ираном. В результате этих войн в 387 году среди прочих территорий между Римской империей и Сасанидским Ираном была поделена и Большая Армения (Armenia Major, область в Малой Азии).

Таким образом, Армения, как марионеточное государственное образование, была ликвидирована, а Большая Армения, как географическая область, была поделена на две равные части.

Итак, из вышеприведенных фактов, которые не отрицаются и армянскими учеными, можно сделать следующие выводы:

- "могущественных" правителей Армении почему-то испокон веков назначали в качестве своих марионеток Селевкиды, парфяне (Аршакиды), римляне и Сасаниды;
- "великое армянское государство" почему-то постоянно находилось в зависимости соседних империй;
- цари-основатели и вельможи "армянских" царств, назначенные из Ирана и Рима, почему-то имели персидское и сакское (Аршакиды) происхождение;
- великие "армянские цари" – гордость "Великой Армении", - постоянно предавали своих покровителей, как только тех громили враги: как известно, Артаксий предал своих покровителей Селевкидов, а Тигран – парфян (Аршакидов);

Из всего этого следует общий вывод, что "Великая Армения" не так уж и величественна, как ее пытаются нам преподать современные армянские ученые.

А в конце будет достаточно напомнить лишь то, что ни в одном источнике древности нет названия "Великая Армения". В источниках античности можно встретить лишь понятие "Armenia major", что в переводе с латыни означает всего-навсего "Большая Армения", то есть - название географической области. И как видно, слово "великая" не может относиться к древней Армении, ни лингвистически (из-за неверного перевода), ни исторически (в смысле отсутствия "величественной истории")…

Амир Эйваз

Свернуть

воскресенье, 17 апреля 2016 г.

Sionistlerin iç üzü

Yuri İvanov yazır ki, Rotşildlər öz sirlərini hifz etməyi yaxşı bacarırlar. Necə ki, sionistlər iki dünya müharibəsində olan cinayətlərini ustalıqla gizlədə bilmişlər. Çünki sionistlər qonşu millətləri bir-biri ilə savaşdırmış, hər iki tərəfə faiz pul vermək və silah satmaqla milyonlar qazanmışlar. Yuxarıda da qeyd etdik ki, necə müharibələr vaxtı bir-birilə döyüşən hər iki ölkədə fəaliyyət göstərir və onların dili ilə desək "bir-birini qıran axmaq qoyların (qeyri-yəhudilərin)" qanı hesabına dünya hakimiyyətinə doğru irəliləyirdilər.
Samuel Serens Rotşildlərin və başqa sionizm rəhbərlərinin Hitlerlə əlaqəsindən deyir: "iakovun mənlə olan iclasında o, qəlyanını tüstülədə-tüstülədə dedi ki, bu məsələni (yəhudilərin Fələstinə gedib oranı işğal etməsini) pulla həll edərik. Ora getmək istəyən hər yəhudini yaxşı qarşılayar, nə istəsə ona verərik. Amma ora getmək istəməyən qeyrətsiz yəhudiləri zor və təhdid gücünə ora göndərərik. Sən onu fikirləş ki, bir gün Hitler aradan getsə təhdidi necə davam etdirək? Fələstində az adam dərdimizə dəymir. Çünki bu ərəblərin sayı çoxdur. Bir şey fikirləş." Tarixi sənədlərə əsasən sentyabrın əvvəlində 1935-ci ildə Hans Frişte Hitler tərəfindən Rotşildlərin bağlarının birində bu ailə ilə cizli iclas qoymuşdur. Bu iclasdan neçə gün sonra Hitler Nurenberq məclisində alman qanından himayət etdiyini bildiridi. Yəhudilər Almaniyada siyasi səhnədən uzaqlaşdırıldı, onlar ikinci növ adam elan olundular. Hamını heyrətləndirən məsələ hələ ki faşizm ideologiyasını qəbul etməyən almanlar haqqında qanun oldu. Qanunun ikinci paraqrafında gəlmişdi ki, faşizm ideologiyasını əbul etməyən alman ancaq ari irqə məxsusdur, bundan başqa imtiyazı yoxdur. Birinci parqarafda həmçinin gəlmişdi ki, almanlar və yəhudilər arasında evlənməyə icazə yoxdur, qabaq bağlanan nikahlar qanunsuz elan olundu. Yəhudilərə digər çətinliklər də nəzərdə tutulmuşdu ku onlar ölkəni, daha sonra Avropanı tərk etməyə məcbur olsunlar. Bu Rotşildlər və Hitler arasında olan ilk razılaşma idi. Amma buna baxmayaraq kasıb yəhudilər Avropanı tərk edib Fələstinə axışmağa tələsmiridlər. Belə olduqda Rtşildlərin göstərişi ilə təzə qanunlar icraya qoyuldu. Belə ki, yəhudilər teatra və kinoya gedə bilməz, sürücülük vəsiqələri onlardan alınır, uşaqları təadris haqqından məhrum olur. (1939-cu ildə) həmin ildə iş yerlərində onlara ciddi təzyiqlər başladı. Bütün bunlardan məqsəd yəhudiləri Almaniyadan qaçırmaq və Rotşildlərin vasitəsilə onları Fələstin tirpaqlarına göndərmək idi. Həmən dövrdə çap olunan bəzi mətbuat vasitələrində Rotşildlərin Hitlerlə səmim münasibətindən və onların İsraili yaratmaq üçün birgə səylərindən söhbət açılırıd. Ona görə faşistlər elan etməyə tələsdilər ki, yəhudiləri Almaniyada sıxışdırmaq onların ideologiyasına görədir və bununla onlar yəhudilərin şərindən xilas olmaq istəyirlər. Almaniyanı tərk etmək istəyən yəhudilər öz sərvətlərini aparmaq ixtiyarına malik deyildilər və onlar əliboş Fələstinə yola salınırdı. Fələstində onlara Rotşild müəyyən məbləğdə pul verir əvəzində boyunlarına qoyurdu onlar
əlində silah qalan yəhudiləri müdafiə etməlidirlər. Beləliklə müsəlmanlara həmlə edib onları öldürüb torpaqlarını ələ keçirən ilk silahlı dəstələrin əsası qoyuldu. əlbəttə Rotşildlər yəhudiləri qorxudub Fələstinə aparmaq üçün ayrı yollar da fikirləşmişdilər. Məsələn, bir neçə nəfər əsir polşalını və sovet əsgərini ətlə yetirib sonta yandıraraq yəhudilərin arasında gəzdirir və deyirdilər ki bunlar yəhudi cəsədləridir. 1943-cü il yanvarın əvvəlində yəhudilərə xeyli biskvit və ət payladılar. Sonra isə elan etdilər bu biskvit yəhudi əti ilə qarışıqdır və ət də qaz kameralarında öldürlmüş yəhudi əti idi. Həmən gün minlərlə yəhudi Rotşildlərin idarələrin birinin qabağında yığışıb tez onları Fələstinə göndərməyi tələb etdilər. əlbəttə dörd milyon yəhudinin yandırılması haqqında da xəbərlər gəlirdi. Artıq heç kim fikirləşmək istəmirdi ki, Almaniyada əvvəllər cəmi yarım milyondan az yəhudi yaşayırdı. 1933 –cüildə isə bu rəqəm 23400 nəfər endi. Sonrakı neşə il ərzində onların da çoxu köçüb getmişdi. Bundan əlavə tarixdə məlumdur ki, almanlar Fransanı işğal edəndə general Rommel yəhudiləri gəmiyə doldurub bir tərəfə faşist bayrağını, digər tərəfə isə altıgüşəli sionist bayrağını taxaraq onları Fələstinə gətirmişdi.

суббота, 16 апреля 2016 г.

Российская военная карта 1809-1817 годов. А где "армения"?

Ах даа ведь тогда ещё не успели создать её! В 1827 году русская армия под командованием генерала Паскевича захватила последнее азербайджанское ханство Ираван после 20-летней осады и процесс присоединения Азербайджана к России завершился.

Только после этого приступили к процессу массового переселения армян из Турции и Ирана на Кавказ, в окрестности Иравана. Первый армянский квартал нашего Иравана именно появился после падения крепости рядом с казармой русского гарнизона. Первые армяне-ираванцы ремонтировали и чистили сапоги казаков, ухаживали за лошадями, работали на территории гарнизона, а первые армянки-иреванки занимались уборкой и стиркой, ухаживали за русскими солдатами, готовили, гладили. Так появилось "древнее, античное хайское эребуни" на Кавказе smile duyğusu

Теперь поставьте в армянских церквях иконы с изображениями русских царей, императоров и поклоняйтесь им, ведь они дали вам все, помогли формироваться как народ, дали государственность, написали для вас историю, позволили вам похищать культурные ценности соседних народов и присвоить. Не будьте неблагодарными smile duyğusu

Tərcüməyə Bax

среда, 13 апреля 2016 г.

AZƏRBAYCAN XALQININ DÜŞMƏNLƏRİNİ TANIYIN!

Düşmənini tanımayan və onu dərk etməyən millət ölümə məhkumdur

EDUARD FUKLER - əsl adı Mark Sumbadır, yəhudidir, amerikalı mikrobioloqdur. Millətə qarşı strateji plan hazırlamışdır. Dörd ölkənin vətəndaşı olub (ABŞ, İngiltərə, İsrail, Fransa). Bu ölkələrdəki hərbi-sənaye komplekslərində, elmi-tədqiqat laboratoriyalarında insan əzaları, genetik dəyişmələr, toksikoloji araşdırmalar istiqamətində, eləcə də virusologiya sahəsində güclü nəticələri var. O vətəndaşı olduğu ölkələrin elmi laboratoriyasında 150-dən artıq bəşəriyyətə, insanlığa, ekoloji duruma təsir edib onu dəyişdirən proseslərin hazırlanmasında Mİ-6 (İngiltərə) kəşfiyyat mərkəzi üçün xeyli iş görüb. O amerikalı olsa da, həmişə ingilis (əslində yəhudi) xüsusi xidmət orqanlarına xidmət edib. Xüsusən ölkənin ən iri neft şirkəti olan BP-nin dünya yanacaq resurslarında iş görən, çalışan əsas işçi qüvvəsi arasında psixoloji durumu sabit saxlamaq, insanlarda nökərçilik və hər şeyə qane olmaq (?) prinsiplərini qorumaq, istənilən anda, lazım olan vaxt işçi qüvvəsini mövcud hakimiyyətin və dövlətin ictimai-siyasi dayaqlarına qarşı qaldırmaq və s. kimi məsələlər onun dərman preparatlarına, “konteyner tozları”na bağlı olub. O, “Kəşfiyyat statistikası”nda dünyanı sarsıdan on dörd tədqiqatçıdan biridir. Rus general-mayoru Y.Antonov onunla bağlı məxfi arayışlarında yanacaq resursları və mənəvi-əxlaqi dəyərləri, düşüncə və dərketmə qabiliyyətləri güclü olan ölkələrin dövlət və hökumət strukturlarına xəbərdarlıq edir.
Professor Fukler müsəlman xalqını, xüsusən Qafqazda ən güclü potensialı özündə saxlayan, həmişə yaşamaq həvəsi çox olan Azərbaycan ərazisini, azərbaycanlı olan hər kəsi özünün bir nömrəli düşməni hesab edib. O tez-tez dünyanın müharibə gedən ərazilərinə getmiş, tərəflərin əsir və girov götürdükləri insanları satın almaqla məşğul olmuşdu... Bütün bunlar onun canlı laboratoriyası üçün əsl xammal idi.
Araşdırma materiallarına görə professor E.Fukler və onun qrupu bir neçə dəfə Azərbaycanın işğal olunmuş ərazilərində olmuş, erməni separatçılarının girovu olan həmyerlilərimizlə söhbətlər etmişdir (?). Həmçinin bədnam professor məlumata görə 23 dəfə Azərbaycana, onun müxtəlif yaşayış məntəqələrinə “turist səfərləri” edib. İnsanlığa qənim və düşmən kəsilmiş, xüsusən azərbaycanlılara qarşı amansız işlər görən professor “Qarğa təbəssümü”nü hazırlayan (söhbət insanı patoloji və ümumən fiziki cəhətdən şikəst qoyan, beyin yarımkürələrini “daşlaşdıran” xəstəlik mənbəyindən gedir) yeddi alimdən biridir.
“201499” rəqəmi yazılmış bir qovluqda toplanılmış sənədlər maraqlıdır. Bu sənəddəki qeydlərə görə məlum olur ki, hələ 1989-cu ilin avqust ayının 28-dən İttifaqın tərkibindəki hər hansı bir respublikaya müxtəlif həcmlərdə zəhər ayrılıb. Kiçik konteynerlərə yüklənmiş bu kiçik preparatlar vasitəsilə hər bir dövlət və yaxud hakimyyət özünü qorumağı bacarmalı idi. Məlumata görə Mərkəzi Kəşfiyyat İdarəsinin xəttilə ayrılmış “zəhər kütləsi” Ağ Evdə müzakirə olunub və sonra respublikalara göndərilirdi. Məsələn, 1990-cı ilin yarvarın 20-dən Ukraynaya 40 qram, Belorusiyaya 35 qram, Gürcüstana 12 qram, Ermənistana 9 qram, Özbəkistana 55 qram, Azərbaycana 17 qram, Türkmənistana 14 qram, Pribaltika ölkələrinə üst-üstə 70 qram... üstündə “Felau-1” yazılmış kiçik konteynerlər yola salındı. Məlumata görə, daha dəqiq olsun, deyək ki, Kremlin Xüsusi Mühafizə dəstəsinin əməkdaşlarından olan D.X.Tanfilov “201499” saylı qovluğa qoyduğu açıqlamasında yazır: “Bu zəhər konteynerlərini Kapitoliydan göndərirlər. Bu zəhər konteynerləri yenicə ayrılıb müstəqillik arzulayan ictimai-siyasi quruluşların düşmənləri üçün idi. İnsanı məhv etmək, onu sıradan çıxarmaq cəmi on altı saniyə çəkirdi”.
Xarici kəşfiyyat üçün misilsiz xidmətlər göstərən professor E.Fukler deyir: “Yer üzündə bizə mane olan artıq millət var... Artıq dil var... Artıq din var... Artıq adət-ənənə var...” Bu ideya altında “Qarğa təbəssümü” profilli yeni tele-layihələr, yaşamaq üçün (?) modellər hazırlayır.
Fikrimcə “Qarğa təbəssümü” altında ölüb sıradan çıxmaq daha amansız bir görüntü idi...
İSMAEL JAN TOLE - özünü gah fransız, gah ingilis hesab etsə də, yəhudidir. Professor E.Fuklerin qrupunda çalışan alim-genetik uzun müddət Böyük Britaniyanın xüsusi xidmət idarələrində çalışıb. 1980-cı ildən başlayaraq Azərbaycan istiqamətində tədqiqatlar aparıb. Əsli-nəsli bilinməyən bu alim ilk dəfə genetik kodlara bilavasitə təsir edən, insanları depressiyadan deformasiyaya qədər aparıb çıxaran, patoloji cəhətdən şikəst edən ilk tele-layihələrin əsasını qoyub.
Azərbaycanlılara qənim kəsilmiş “Fukler qrupu”nun ən öndə gedən mütəxəssislərindən olan İ.J.Tole haqqında Rusiya Federasiyasının Təhlükəsizlik Şurasında ilkin məlumatlar dinlənilmişdir. Bu yığıncağın nəticəsi olaraq RF-dəki qeyri-hökumət təşkilatları tərəfindən Rusiya Televiziya və Radio verilişləri üçün, eləcə də aparıcı mətbuat mərkəzləri üçün nəzərdə tutulan 347 tele-layihələrin icrası dayandırılmışdır. (Bu məsələ ilə bağlı RF prezidenti V.V.Putin xarici kanallara açıqlamasında bildirdi ki, Rusiya Federasiyası ərazilərində 643 qeyri-hökumət təşkilatı fəaliyyət göstərir. Onların 93 faizi ayrı-ayrı xüsusi xidmət orqanlarına xidmət edir. Artıq son iki ayda bu təşkilatların fəaliyyəti üçün ərazimizə 2 milyard dollar gətirilib. Bütün bunlar rus xalqını məhv etmək, onun mənəvi dəyərlərini, genetikasını şikəst etmək üçün nəzərdə tutulub).
Müəmmalı şəkildə aradan götürülən general Y.Antonovun Məxfi Arayışında İsmael Jan Tolenin adı bir neçə dəfə çəkilir. Başqa bir məlumata görə 1992-ci ilin iyun ayının 20-də kəşfiyyat mayoru, əslən müsəlman olan və azərbaycanlıları çox sevən Oqrum Odaroviç Smirnov-Tatarin Azərbaycanın Moskvadakı Daimi Nümayəndəliyinə məktub göndərir. O, məktubunda xahiş edirdi ki, (həm də xəbərdarlıq edirdi) “E.Fukler” qrupunun üzvlərini Azərbaycan sərhədlərini keçməyə qoymasınlar. RF-nın XİN-nin arxiv sənədləri arasında saxlanılan bu məktub bağlı qaldı...
Toksikoloq, Paris Tibb Akademiyasının məzunu İ.J.Tole (mayor Tatarinin açıqlamasına görə onun əsl adı İsmayıl Nikol, yaxud İsmayıl Bayle olub) ölkə kəşfiyyatı üçün hazırladığı “Qafqazdakı Azərbaycan üçün məxfi nəticələr” konsepsiyasında iddia edir: “Qafqazdakı Azərbaycan ərazisini həmişə nəzarətdə saxlamaq vacib olacaq. Bu xalqın (söhbət Azərbaycan millətindən gedir) psixoloji durumunu sarsıtmadan, onun genetik kodlarına hakim kəsilmədən onu ram etmək olmaz. Biz sınaq təcrübələrimizi başa vurduq. Mən təcrübələrin nəticəsi olaraq elə layihələr həyata keçirəcəyəm ki, o xalqın, o millətin nümayəndələri bir-birini yesin, bir-birinin sonuna, axırına çıxsın... Nəzərdə tutulan layihələri elə o millətin öz nümayəndələri həyata keçirəcək. Sadəcə bizə ayrılan məbləği artırın...”
Araşdırma materiallarına görə 2011-ci ilin mart ayının 10-dan Azərbaycanın kütləvi informasiya vasitələri və mətbuatı üçün bilavasitə xaricdəki Strateji Araşdırmalar Mərkəzlərində (o cümlədən İngiltərədə 26, ABŞ-da 31, İsraildə 19, Fransada 21, Almaniyada 13, Hollandiyada 9, Yaponiyada 6, Səudiyyə Ərəbistanda 12, Bəhreyndə 4, Kanadada 17 tele-layihə və “mətbuat üçün məktub” deyilən layihələr) hazırlanmış layihələr reallaşdı.
Kəşfiyyat “Statistikası”nın məlumatına görə, eləcə də kəşfiyyat zabiti O.O.Simonov-Tatarinin “Xüsusi Qovluq” üçün hazırladığı məxfi arayışa görə bu tele-layihələr bilavasitə hazırlanarkən insanlara, auditoriya və kütləyə aşağıdakı qaydada təsir etməli idi:
1.Sinir toxumaları (Sinir hüceyrələri). Sinir toxumaları əslində sinir sistemidir. Sinir sistemi orqanizmin bütün orqan və sistemlərinin fəaliyyətini tənzim edir. Tele-layihələr tədricən sinir hüceyrələrini dağıdıb zədələməli və yaxud sıradan çıxarmalıdır.
2.İnsanda xromosomların sayının itməsi. (Belə tele-layihələrdə və tele-şou proqramlarda ideyaları reallaşdırarkən auditoriyada yaranmış hay-küy, qorxu, yalvarış, ağlaşma, məntiqsiz və qorxulu çıxışlar, ümidsizlik bu məsələni asanlıqla həyata keçirir. Məsələn, akademik S.M.Leonov iddia edir ki, insan psixologiyasını şikəst edən, “Qarğa bazarları”nı xatırladan hay-küylü səhnələr onun artım üçün bölünmüş xromosomlarının sayını azaldır və yaxud insan hüceyrələrinin inkişafını, bölünməsini ləngidir. Məsələn, insan xromosomlarının sayı 46-dır. Bu tipli tele-layihələr və tele-şou proqramları ilə onu 22-yə endirmək, yəni ondan olanı qurbağaya, sayını 16-ya endirmək, yəni ondan olanı qarğaya, sayını 12-yə endirməklə, yəni ondan olanı, onun belindən gələni siçovula oxşatmaq mümkündür.
3.Patoloji şikəstlik. Yəni intihar hallarının artması. Vaxtından qabaq doğuşlar. (Məsələn, Azərbaycanda məlumata görə 2011-ci ildə yarımçıq doğulan uşaqların göstəricisi əvvəlki illərə nisbətdə ümumən 2 dəfə artıb).
4.Tele-layihələrdə qorxu “sindromlarının” çəkisinin artması. Tele-layihə ən güclü tərbiyə “məktəbi” kimi cəmiyyətdə qurulmuş auditoriyalarda yer tutması eybəcər və yaxud insanı haldan-hala salan, onu özündən çıxaran verilişlərin ailələrə soxulması...
5.Cinsiyyət üzvlərnin iflic və hərəkətsiz olması. Akademik N.K.Xitrov hələ 1989-cu ildə (RF) Moskvada keçirilən “Elmi-praktik Konfrans”da xatırladırdı ki, 1988-ci ilin tele-layihələri Rusiya cəmiyyətinin böyük bir hissəsini kişilikdən və qadınlıqdan məhrum etdi. Mən hələ BMT xətti ilə ölkənin doğum evlərinə, məktəb və universitetlərinə, yetimxanalara, ordu hissələrinə paylanılan yardımların, dava-dərmanların törətdikləri fəsadlardan danışmıram. Mənim millətim üçün bu tele-şounu yaratdılar.
Araşdırma materiallarına görə Rusiyada bu gün kişiliklərini əldən verənlərin həcmi 34 faizi keçir. Bu rəqəm Sovet İttifaqı vaxtında cəmi 11 faiz idi (?).
Azərbaycan üçün məxfi elmi nəticələrini araşdıran professor İ.J.Tole həm fransız, həm ingilis, həm də ABŞ kəşfiyyat xidmətlərinə məsləhət bilirdi ki, Azərbaycan istiqamətində aparacaqları kəşfiyyat nailiyyətlərini ilk növbədə kütləvi məlumat vasitələrindən gizlətsinlər. Məlumata görə Azərbaycan mühitinə “Qarğa təbəssümünü”nü gətirən E.Fukler qrupunun fəal üzvlərindən olan professor İ.J.Tole olub (Hələ bir müddət öncə, yəni 1992-ci ildə professor O.O.Simonov-Tatarin Moskvadakı daimi nümayəndəliyimizə göndərdiyi məktubda xəbərdarlıq edirdi ki, dağılmış İttifaq ərazisində onlarla “Tole və Fukler məktəbləri” təsis ediləcək).
Sinir sistemlərinin, sinir hüceyrələrinin sıradan çıxması prosesini “professor E.Fukler qrupu”nun üzvləri 1988-ci ilin payızında “Meydan hərəkatı” layihəsilə Azərbaycanda sınaqdan çıxartdılar. Bu layihə cəmiyyətdə elə bir mənzərə yaratmışdı ki... hamı özünü “milli qəhrəman” kimi aparırdı.
Milli Məclisdə layihəyə görə “Dördüncü mikrofon” açıldı. Məlumata görə bu mikrofonun açılması və yaxud qurulması üçün 214 min dollar ayrılmışdı (?). Eyni “Dördüncü mikrofon” Qazaxıstan, Türkmənistan, Ukrayna, Belorusiya, Özbəkistan parlamentlərində də açılmışdı. Moskvada isə “Dördüncü mərtəbə” məşhur idi. Məsələn, “Vaşinqton Post” qəzeti 1992-ci ilin fevral saylarında qeyd edirdi ki, Azərbaycanın ictimai-siyasi mühitində elə bir qəribəlik var ki, burada hər kəs elə bilir Azərbaycanı SSRİ-nin tərkibindən o ayırıb. Amma Azərbaycanda qanlı-qadalı hadisələr, qarşıdurmalar, layihələr əsasında hazırlanmış dekorativ səhnələr olmasaydı da o, ayrılacaqdı. Məgər Türkmənistanda qan axıdıldı?..
***
Azərbaycana qan nə üçün lazım idi? Respublika üçün bu qanlı layihələrin icrası güman etmək olmaz ki, bitib. Şübhəsiz, çoxsaylı araşdırmalar göstərir ki, tarixən qədim və hərarət içində yanan bu millətin genetik kodlarında qorxu sindromlarını yaratmaq düşmən üçün, düşmənin kəşfiyyat seti üçün həmişə gərəkli olub. Professor Tatarin nümayəndəliyə ünvanladığı məktubda yazırdı: “Siz millətinizi qoruyun. İmkan verməyin düşmən evinizə, canınıza, ailənizə “Qarğa təbəssüm”ləri ilə girsin. Bu “Qarğa təbəssümləri” altında sizləri məhv edəcək, sizləri qarşı-qarşıya qoyacaq, mənəvi-əxlaqi dəyərləri məhv edə biləcək bir fəlakət yatır...”
Bu fəlakətləri təhlil etməkdə hələ ki acizik. Məsələn, 1990-cı ilin yanvarından (birinci qorxu), 1991-ci ilin noyabrından (ikinci qorxu)... 1992-ci ilin fevralından (üçüncü qorxu)... qan içində boğulan və şikəst hala salınan genetik kodlarımız sağalmaq, dirçəlmək bilmir...
Təhlillər göstərir ki, Azərbaycanla bağlı hələ əllərdə çox eybəcər layihələr yarımçıq qalıb. Məsələn, 9-cu əsrin ən gözəl söz ustalarından olan, filosof Haşim Ağa Sədəfli (Gəncədə doğulub, onun haqqında məlumatlar Daşkənd Dövlət Arxivində saxlanılır) yazır: “Kənarda dayanıb milləti oyatmaq və onu hakimiyyətə, dövlətə qarşı qoymaq acizlik və gücsüzlük nişanəsidir. Hünər və qüvvət, fəzilət və ədəb, əxlaq ondadır ki, oyanmış milləti dövləti sevməyə, qurub-yaratmağa, əldə olanı saxlamağa sövq etdirəsən...” (“Oxunmadan yandırdığım əl yazısı” məqaləsindən. Müəllif pr. Osman Paşa Asadollayev, Daşkənd, 2005-ci il). Fikrimcə, düşmənini tanımayan və onu dərk etməyən millət ölümə məhkumdur…
DANİEL KARLOS KASİSO – bu argentinalı professor iddia edir ki, tarixdə ən güclü və möhtəşəm xalqların inkişafını dayandırmaq, onlarda hökmranlıq ruhunu məhv edib, sıradan çıxarmaq lazımdır. Professor hazırda ölkənin hərbi kəşfiyyat idarəsinin Kordovadakı tam məxfi hərbi-sənaye kompleksində (əslində laboratoriyada) güclü psixoloji tutumu olan, bilavasitə insanları cəmiyyətdən və həyatdan küsdürən tele-layihələrin hazırlanmasına başçılıq edir. Məlumata görə bu “Kordova Mərkəzi”ndə keçmiş İttifaqdan ayrılıb müstəqillik əldə edən, müstəqil yaşayan ölkələrdə ictimai-siyasi mühiti iflic edən tele-layihələrin hazırlanmasında professor Daniel Karlos Kasiso çox yaxından iştirak edib. Başqa bir məlumata görə indiyədək Azərbaycan ərazisində ictimai-siyasi mühiti kor qoyan 27 layihə (söhbət tele-layihədən gedir) hazırlanıb. Azərbaycan tele-məkanı üçün nəzərdə tutulan bu “kəşfiyyat layihələri”nin (Müəlliflər: Azərbaycanşünas (?) pr. Duna Migel, genetik “Nestor qrupu”, Mişel Merfi, mikrobioloq Elizabet Foss, toksikoloq, kəşfiyyat mayoru Meydn Lodçer) təqribən 2010-2011-ci illərdə 75 faizi kütləvi-informasiya vasitələri arasında paylanıldı. Professor D.Migelin başçılıq etdiyi qrupun “Demokratiyanın İnkişafı Fondu”, “Vətəndaş cəmiyyəti” və yaxud “Demokratiyaya yardım” çərçivəsində hazırladığı bu tele-layihələr Azərbaycanda ekranlara çıxarılarkən əsl mahiyyətini gizlətməli idi. Araşdırma materiallarına görə bu layihələrin “nüvəsi” ABŞ Mərkəzi Kəşfiyyat İdarəsində hazırlanırdı. Daha dəqiq desək, “Kordovo Mərkəzi”nin əslində Buenos-Ayreslə heç bir əlaqəsi yox idi. Sadəcə müəyyən çaşqınlıq yaratmaq üçün yerdəyişmələr olurdu. BMT xəttilə, eləcə də ayrı-ayrı ölkələrin “humanitar yardım fondları” vasitəsilə Azərbaycana göndərilən və dərhal da paylanılan (48 saat nəzərdə tutulurdu) dərman preparatlarını alan və qəbul edən (pulsuz) kütlə bundan sonra həmin layihələr əsasında hazırlanmış “sərsəm və insanların psixoloji durumunu sarsıdan” verilişlərə baxmaq üçün tele-auditoriyalara (öz ailələrinə və evlərinə) start götürürdü. İnsanları kitabxanalardan, kitab mağazalarından, açılmayan arxivlərdən “isti peçin dibinə və yaxud, quru tikəsi qalan süfrəyə” (?) səsləyir, hay-haraylı, süni təbəssümlər və çürük dayaqlar üstündə qurulan verilişlərə baxmağa tələsdirirdi. (Bəzən insanlar öz psixoloji durumunun əsirinə çevrilib, öz yasını, öz xeyir işini yarımçıq saxlayırdı).
“Kordovo Mərkəzi”nin Azərbaycan üçün nəzərdə tutduğu və ustalıqla həyata keçirdiyi tele-layihələr Azərbaycan mühitini sarsıtmaq üçün, onun mənəvi-əxlaqi dəyərlərini, vətən sevgisini, tarixə, öz soy-kökünə bağlılığını, eləcə də cəmiyyətin milli durumunu məhv edib sərsəm hala salmaq üçün ən güclü “Kəşfiyyatın məğlubedilməz silahı”- psixoloji silah olaraq qalır.
PROFESSOR MİGEL - Rus kəşfiyyat generalı Y.Antonov “Məxfi arayışı”nda anti-xalq işlərlə bağlı sadəcə xəbərdarlıq üçün onun da adını çəkir. Məlumata görə əsl adı və soyadı həmişə pərdəli olan bu elm fədaisi də Azərbaycan xalqını, millətini sevmir, onu birdəfəlik qəbul etmirdi. Nəticədə 2006-cı il iyun ayının 16-da, digər məlumata görə 2012-ci ilin fevral ayının 9-da Pr. Migel öz layihələri əsasında hazırlanmış və hazırlanacaq tele-verilişləri nəzərdən keçirməyi qərara alır... Araşdırma materialları içərisində pr. Migelin “Kiçik xalqlara müraciəti”nə rast gəlirik (?). O, deyir: “Tarixin dolanbac yollarında maşın və yaxud araba (?) təkərlərinə ilişib qalan kiçik xalqlara müraciətim var; -çəkilin yoldan. Böyük inkişafa mane olmayın. Sizin diliniz, adət-ənənəniz, tarixiniz və ibadət yerləriniz heç kəsə lazım deyil. Çəkilin gedin...” (“Buenes-Ayresdən-Kordovayadək düşüncələr” kitabı, 2009). O, bu eybəcər müraciətində Azərbaycan xalqını və millətini də “unutmur” və xahiş edir ki, (?) böyük millətlərin yolundan çəkilib, getsinlər. Onun fikrincə, məsələn, əsl rus doğulmamalıdır. Eləcə də əsl ukraynalı, əsl belorus, əsl gürcü, əsl özbək, əsl çeçen, əsl tacik, əsl türkmən və nəhayət əsl azərbaycanlı doğulmamalıdır. “İnsanları məhv etmək və sarsıtmaq üçün onu əslindən, nəslindən ayırmaq lazımdır. Bu bizim gizlin qalan məqsədlərimizdən biridir...” (Pr. Migel.)
Araşdırma materialları sırasında “Kordova Mərkəzi”ndə hazırlanmış və Pr. Migelin həvəslə açıqladığı belə bir məsələ var. O, ABŞ MKİ-nə yazır: “Başqa xalqlardan və millətlərdən fərqli olaraq, nəyin bahasına olursa-olsun imkan vermək lazım deyil ki, Qafqazda kiçik millətlərdən olan Azərbaycan milləti ayılıb özünü dərk etsin. Bu regionu həmişə təlatüm və sarsıntı içində saxlamaq, onu təəssüf hisslərilə tərbiyə etmək vacibdir. Qələbə üçün əlavə maliyyə dəstəyinə ehtiyacımız var. Qarabağ ərazisində (?) layihələrimizin təsdiqindən sonra şübhə etmirik ki, bizim mərkəz və alimlər qrupu haqqında əlavə düşüncələr olacaq. Apardığımız tədqiqata görə Qarabağ ərazisində bir daha əsl azərbaycanlı balası dünyaya gəlməyəcək. Siz əsl azərbaycanlının doğulmasının nə demək olduğunu bilirsiniz...”
Professor Migel və onun qrupunun hazırladıqları “Səs və işıq” tele-layihələr “büdcəsi”nin tutumu artıq 17 milyon dolları keçirdi.
Araşdırma materiallarına görə Azərbaycanda yeni formalaşmaqda olan tele kanallara nüfuz etmək, orada “xüsusi kadr qrupu”nun hazırlanması üçün “Kordova Mərkəzi”nin İtaliyada, ABŞ-da, Fransada, İsraildə, eləcə də Şərqi Avropanın bir sıra əyalətlərində kurslar açıldı (Biz bu məktəbləri “bitirən”lərin sayını, iş yerini, ünvanlarını qazanclarını da bilirik). Olsun. Şəxsən mənim üçün onların heç bir əhəmiyyəti yoxdur...
Əsl bəla onların qələmilə, “E-bont” təlimlərilə proqramlaşdırılmış beyinlərilə hazırlanmış telelayihələrdir. Pr. Migelə görə bu tele-layihələr vasitəsilə insanların genetik kodları zədələnməli, ailələrin, eləcə də fərdlərin həyat tərzi dəyişməli idi, hər hansı xəstəliyə görə immunitetləri aşağı enməli idi. “Kordova Mərkəzi” bu layihələri çox asanlıqla telekanallarda “əritmiş”di.
Məlumata görə mərkəzin Azərbaycanlılara qarşı ikinci mərhələsi daha ağır nəticələr verməli idi. Bütün bunlar ailələrdə əsl azərbaycanlı balaların doğulması üçün bir əngəl yaradırdı. Araşdırma materiallarına görə 2007-ci ilin yayından Azərbaycanın doğum evlərini gəzən, hamilə qadınlar arasında sorğu-sual proqramları quran “Kordova Mərkəzi”nin üzvlərinin fəaliyyətləri üçün də elə bir hədd və qazanc qoyulmamışdı.
Məsələn, müqayisə üçün deyək ki, İsraildə və Polşada hamilə qadınlarla icazəsiz psixoloji söhbətlər aparan şəxslər üçün məhkəmələr qurulur. Həmin ölkələrin kodeksində hamilə qadınlar toxunulmaz statusu daşıyır. Və yaxud hamilə qadınları incidən, onların həyat tərzinə nüfuz edən hər kəs ciddi cəzalanır və əgər bu proseslərdə ana bətnindəki dölə bir şey olarsa, həmin şəxs... “vətən xaini” hesab olunur (Mən bunu müqayisə üçün dedim).
Pr. Migel görə yeni tele-layihələr nəyin bahasına olursa-olsun birbaşa hamilə qadınlara tuşlanmışdı. Qrupun Şəki, Gəncə, Bakı, Lənkəran, Masallı yaşayış məntəqələrində salınmış doğum evlərində “pulsuz tibbi xidmət” adı və yaxud kodu altında aparılan proqram bilavasitə ana bətnindəki döllərə tuşlanmışdı. Ana bətninə hücum taktikası ciddi bir iş idi. Yeni doğulacaq uşaqlar keçirilən təlimlərdən (?) sonra pr. Migelin layihələri əsasında proqlamlaşdırılan beyinlərlə dünyaya gəlirdi. Pr. Migel utanmadan, həyasızlıq edərək, kütləvi informasiya vasitələrinə açıqlamasında qeyd edirdi ki, mən “...əsl Azərbaycanlıları... yəni doğulacaq əsl Azərbaycanlı uşaqları valideynlərinin gözləri qarşısında... ana bətnində iflic edirəm...”
Pr. Migel xəritəsinə görə Azərbaycan regionları telekanallara görə dörd yerə ayrılırdı. Məsələn, 1-ci qrup Bakı və onun ətraf kəndlərini əhatə edirdi. Araşdırma materiallarına görə 2012-ci ilin martın 26-da Parisdə (Fransa) keçirilən yığıncaqda amerikalı psixoloq Eni Tallifun yazırdı ki, “professor Migel və onun qrupunun üzvlərinin hazırladıqları tele-layihələr Bakı və onun kəndlərini əsl mənada hörümçək toruna salmışdı...” Nəticədə doğulan uşaqların, yeni azərbaycanlıların böyük bir hissəsi stress və yaxud qorxu altında doğulurdu. Sonra onlar gülünc, sərsəm və qorxu altında tele-auditoriyalara istiqamətləndirilirdi. (Bütün bunlardan sonra, zahirən bu tele-auditoriyalar insanların problemlərini cəsarətlə (?) həll edən, onları yoluna qoyan, ratifikasiya edən parlament funksiyalarını icra etməli idi...)
Məlumata görə “Kordova Mərkəzi”ndə, “Devid Olster Mərkəzi”ndə, “Uilyam qrupu”nda... hazırlanmış və bilavasitə Azərbaycana qarşı ünvanlanmış tele-layihələr artıq Azərbaycanı işğal etmişdi (Digər qruplardan danışmağı lazım bilmədim).
Azərbaycanda yeni bir nəsil formalaşır. Fikrimcə əsl azərbaycanlı nəsli deyil (?). Mən isə əsl Azərbaycanlı övladlarını gözləyirəm. Doğulacaqmı belə övladlar, bilmirəm. Amerika işğalından azad olmasaq yox!
***
Araşdırma məlumatlarına görə, məxfi qaydada 1949-cu ildə Vaşinqtonda “İmmuniteti zəif olan millətlər və xalqlar haqqında” dinləmələri təşkil edən “Bermud konfransı” baş tutdu (şübhəsiz, bu şərti bir ad idi). Bu eyni mövzuda beşinci konfrans idi. Məlumata görə bu həm də kəşfiyyat sənədlərində (İsveç, Kanada məxfi sənədlərində) “İnsanları həyata gətirən”, “Dünyanı sarsıdan” konfrans kimi yadda qalmışdı. Rus patriarxının beynəlxalq məsələləri araşdıran keşişi Pyotr Qolovanov isə bu konfransı “Cinayətkar həkim-genetiklərin rüsvayçı yığıncağı”, azərbaycanlı mikro-bioloq, din xadimi Mir Mahmud Şövqizadə isə “əclafların yığıncağı” adlandırırdı. Hər halda maraqlı tamaşalar idi. Məsələn, Vaşinqton konfransının təşkilatçılarından olan ABŞ-ın Pensilvaniya ştatındakı hərbi sənaye komplekslərinin birində aparıcı həkim kimi çalışan hərbi kəşfiyyat zabiti, professor Meyer Adamoviç (yəhudidir) iddia edir ki, dünya nəyin bahasına olursa-olsun “artıq genlərdən və qan daşıyıcılarından” boşalmalıdır. Başqa bir hərbi həkim, ixtisasca cərrah olan, lakin toksikoloji prosesləri gözəl bilən professor Əbdül Salam Moisey (yəhudidir) isə təklif edirdi ki, Vaşinqton regionlarda “genetik işğalı” gücləndirmək planını ləngitməməli, öz ərazisində dünyanın “bir nömrəli sağlam gen bankını” yaratmalıdır. Həmçinin maraqlı regionlarda (?) Amerika özü üçün məxfi laboratoriyalar yaratmaq planlarını genişləndirməlidir.
Keçirilən konfranslarda və görüşlərdə məxfi qaydalar saxlanılmaqla yanaşı, ancaq tezislər müzakirə olunurdu. Araşdırma materiallarına görə, hər iki həkim, kəşfiyyat zabiti, professor Meyer Adamoviç və professor Əbdül Salam Moisey Azərbaycan ərazilərini yaxşı tanıyırdılar. Məlumatlardan aydın olur ki, hər iki həkim Azərbaycanda yaşayan etnik qruplar, xalqlar və millətlər istiqamətində çox ciddi kəşfiyyat araşdırmaları aparmış, tarixən məşhur olan ailə və nəsillərin genetik kodlarını tədqiq etməklə məşğul olmuşlar. Məsələn, “Ali irqi öyrənən qrup”un qapalı yığıncaqlarında professop Əbdül Salam Moisey (o, Amerikada təhsil almasına baxmayaraq Fransada keşiş ailəsində doğulmuşdur, lakin fransızlara qarşı həmişə amansız olmuş, onları “sonuncu irq” adlandırmışdır) qeyd edirdi ki, bir millətin genetik kodlarını zədələmədən, “şikəst” etmədən onu diz çökdürmək olmaz. Bu dr.Moiseyin ən ciddi tezislərindən biri olmasına baxmayaraq, onu təhlil etmək fikrimiz yoxdur. Çünki dr.Moiseyin Azərbaycanın yaşayış məntəqələrində “Ana südü” ilə, “süd damlaları” ilə bağlı elmi tədqiqatları bizim üçün daha maraqlı göründü. Məlumata görə dr.Moisey aşağıdakıları qeyd edir: “Azərbaycan milləti yer üzündə artıq millətdi. Onun haradan çıxması, məhv olması ilə yer üzündə heç bir katastrofik hadisə və yaxud faciə baş verməz. O millət tarixdə elə bir xariqə yaratmayıb ki, onun itirilməsi, yer üzündən silinməsi nə isə, hansısa bir fəlakətin başlanğıcını qoysun. Mən Azərbaycanda tədqiqatlar apararkən o millətdə xeyli saxtakarlıq, yaltaqlıq, ikiüzlülük, paxıllıq və xəyanət gördüm. Sərvət toplamaq, varlı olmaq üçün o millət hər şeyə hazırdır. Elmli, bilikli, təhsilli, zəngin mənəvi dəyərləri olan bu millətin istedadlı nümayəndələri həmişə zülm və işgəncələr altında əzilib. Mən, bilmirəm, elə bir gün gələcək ki, bu millət özünün vəkilliyini öyrənsin, dərk etsin? Doğurdanmı məşhur Babək, Koroğlu, Qaçaq Nəbi, Fizuli, Nizami, Şah İsmayıl bu millətdən çıxıb? Mən o yerlərdə tarixin yetirdiyi bu şəxsiyyətlərə süd verən anaları axtardım, onları görmək üçün çox axtardım, amma tapa bilmədim. O yerlərdən və orada yaşayan insanlardan maksimum canlı laboratoriyalar kimi istifadə olunması məsləhətdir. Tez-tez o yerlərə keçmək bizim üçün lazımdır”.
Uzun müddət azərbaycanlıları tədqiq etmiş professor N.Q.Xamutov yazır: “Daha azərbaycanlı adlı millət yoxdur, dostum. Var idi, indi yoxdur. Onun yaratdığı tarix də, ədəbiyyat da, musiqi də, kino da özününkü deyil daha. Daha yoxdur tarixdə dahilər doğan, ixtiralar edən, düşünən o millət, yoxdur. Arxayın olun”.
Biz həmin professorun məktubunu yarımçıq saxlayıb, təhlil etmirik. Çünki ondan da ağır və insanı düşündürən məktublar, araşdırmaların nəticələri var.
Kəşfiyyat zabiti dr.Moiseyin ötən əsrin 40-cı illərində, daha dəqiq desək 1948-ci ilin avqust ayında Vaşinqtonda nəşr olunmuş “Qafqazın süd damarları: Azərbaycan” elmi-tədqiqat əsəri əslində bu gün də ölkəsinin səhiyyə kəşfiyyatı üçün çox qiymətli əsər olaraq qalır. Kitab çıxmazdan əvvəl əsər hissə-hissə Amerika mətbuatında çap olunurdu. Məlumata görə 1949-cu ilin sonlarında Mərkəzi Kəşfiyyat İdarəsinin direktoru general Allen Dalles ölkənin ən nüfuzlu dövlət şəbəkələrinə həmin kitabı nişan verərək deyirdi: “Cənablar və xanımlar! Müharibə qurtarıb. Kimin nəyi varsa: var-dövləti, sərvəti, malı və mülkü... hamısını ortaya qoymalıdır. Biz bu sərvətlə insanların beynini oğurlayacaq, onların nəyə qadir olduqlarını dəyişəcək, iflic vəziyyətinə salacağıq. Sovet İttifaqında (xüsusən yanacaq resursları ilə zəngin olan dövlətlərdə, məxsusən Azərbaycanda) düşünən hər nə varsa iflic etməliyik. Bütün bunları əldə etmək üçün o yerlərdə əqidə dostlarımızı tanımalıyıq. Onlar ən yüksək dövlət və hökümət orqanlarında yerləşdirməliyik. Onların əli ilə ərazilərin (Azərbaycana diqqət edin) ən düşünən beyinlərini, ağıllı və diribaş, istedadlı adamları hər şeydən uzaqlaşdırmalı, onları iflic etməli, onları hər yerə çıxarmalıyıq... tədricən düşünən beyinləri bir yerə yazmalı (məsələn, hökumətdən və dövlətdən kənar təşkilatlar yaratmaqla), onlar üçün öz vasitəmizlə əyləncə mərkəzləri düzəltməliyik. Onların beyinlərini, düşüncələrini dayandırmalıyıq. İdarəetmə orqanlarında fahişəlik və homoseksualizm əngəllərini genişləndirməli, narkotik maddələri artırmalı, xaos və başıpozulluluq yaratmalıyıq. Milli ənənələri, dinə və saflığa, mənəvi dəyərlərə bağlı olan nə varsa hər şeyi öldürməli, onların əlindən almalıyıq. Qoy yerlərdə ata öz qızına aşiq olsun, oğul bacısını zorlasın, qardaş qardaşı, övlad atasını, anasını döyüb öldürsün. Ədəbiyyat və incəsənətdə bütün bunları təbliğ etməyə hazırlaşmalıyıq. Satqınlıq, xainlik və paxıllıq hisslərini genişləndirməliyik. Milli münaqişələri, dini ayrıseçkiliyi, bu istiqamətdə vuruşmaqları genişləndirməliyik. Yerlərdə (xüsusən Azərbaycanda) dini ayrı-seçkilik salmaq, xüsusən bizim üçün qorxulu olan İslam dininin ən ciddi atributlarını məhv etmək üçün xüsusi qruplar hazırlamalı və onları nəzərdə tutduğumuz yerlərə göndərməliyik. Biz bütün bunları çox sadə və sakit, hiss olunmadan həyata keçirməliyik. Bunun üçün ABŞ heç nəyini əsirgəməməlidir. Biz bütün bu prosesləri nəsildən-nəsilə ötürməliyik. Ağıllı nəsilləri iflic edib öldürməliyik. Biz əqidəmiz uğrunda yaşamağı bacarmalıyıq. Bu istiqamətdə əsasən gənclər və istedad sahiblərinə tərəf getməliyik. Cavanları soyundurmalı və əyləndirməli, biri-birlərinə güldürməyi, kef və ədabaz məclisləri rəngarəng edib, bəzəməyi bacarmalıyıq”.
(Məlumata görə A.Dalles həmçinin Beynalxalq Əlaqələr Şurasının direktoru idi).
Fikrimizcə dr.Əbdül Salam Moiseyin xüsusi xidmət orqanları üçün nəzərdə tutduğu “Qafqazın süd damarları: Azərbaycan” kitabı, görünür başlanğıc üçün çox vacib idi. Məlumat üçün deyək ki, dr.Moisey “süd damarları” deyəndə hamilə qadınların, eləcə də doğuşdan yenicə çıxan anaların süd vəzilərini əzib, zədələmək, regionda yeni doğulan uşaqların məhv olması üçün düşünülmüş planlar hazırlayırdı.
Amerika kəşfiyyat tarixinin araşdırıcısı Berd Vulson “Qırxıncı otaq” kitabında yazır ki, Əbdül Salam Moisey Azərbaycan ərazisində kəşf etdiyi vaksinlərini çox sakit və təmkinli sınaqdan çıxarırdı. Müəllif daha sonra yazır: “Moisey hiyləgər idi. Sınaqdan çıxardığı vaksinlərdən və digər dərman preparatlarından milyonlar qazanırdı. O, Amerika kəşfiyyatı üçün xeyli iş görmüşdür. Yeddi dəfə müxtəlif vaxtlarda Azərbaycanda olub. Regionun Gülbəndə, Şəmsabad yaşayış məntəqələri, Kür çayının ətəyindəki Cırdxan, Ağçıraqlı zolaqları onun əsas təcrübə əraziləri idi. Dr.Moisey o yerlərə uzun müddətli turist səfərləri adı ilə gedirdi. O, həm genetik idi, həm də bioloq. Toksikoloji və biokimyəvi araşdırmalarına gəlincə... o çox şeyi bilirdi”. Araşdırma materiallarına görə Gülbəndə və Şəmsabad yaşayış məntəqələri Ağdaş rayonu ərazisinə düşür. Adıçəkilən Cırdxan və Ağçıraqlı yaşayış məntəqələri isə Yevlax rayonunun payına düşür.
***
Məlumata görə, 1955-ci ili aprel ayından 1978-ci ilin may ayınadək (Pr. B.Vulson) xarici kəşfiyyat mərkəzləri Azərbaycanın yaşayış məntəqələrində 147 dərman preparatını sınaqdan keçiriblər. Bunun 53-ü Böyük Britaniyanın, 35-i Fransanın, 16-sı Almaniyanın, 43-ü isə ABŞ-ın məxfi həkim briqadasının əli ilə baş tutub. Məqsəd Azərbaycan torpağını zəhərləmək, milləti qırıb çatmaq, məhv etmək, yer üzündən silmək idi. Bu istiqamətdə 5 iyul 1956-cı ildə Fransanın Nansi şəhərində “Nansi Memorandumu” imzalanıb.
Ağdaş və Yevlax yaşayış məntəqələrində aparılan elmi-tədqiqat araşdırmalarına gəlincə, bütün bunlardan sakit ötüşmək olmur. Araşdırma materiallarında üstündə “201.DS” yazılmış məktubu oxuduqda bəzi mətləblər aydınlaşır. 1952-ci ildə Ağdaşın Yeni Arx kəndində yaşayan Əhəd Məhəmməd Tağı oğlu Şabanov SSRİ Səhiyyə Nazirliyinə ünvanladığı məktubda iddia edirdi ki, Ağdaşın doğum evlərində, poliklinika və xəstəxanalarda təbabətə bəlli olmayan dərman preparatları paylanılır. BMT-nin xüsusi qablarında “yardım” adı ilə paylanılan bu dava-dərmanlar hamilə qadınlar üçün, həmçinin 1 yaşından 3 yaşınadək körpə əmizdirən analar üçün nəzərdə tutulmuşdu. Araşdırma materiallarına görə Yeni Arx kənd sakini Ə.M.Şabanov ixtisasca həkim olduğundan baş verənlərə laqeyd qala bilmirdi. Həkim M.Ə. Şabanov nazirliyin məxfi idarəsinin rəis müavini, təhlükəsizlik generalı Nikolay Kuzmiç Kovalçuka ünvanladığı məktubda yazırdı: “Cənab general! Sizə qədər mən Azərbaycan KP MK-na məsələ ilə bağlı teleqram göndərdim. Amma cavab verən olmadı. Sizə müraciət edirəm. Şübhə etmirəm ki, Azərbaycan rəhbərliyi bütün bunlara görə məni cəzalandırsın... Amma susa bilmərəm. Mən həkiməm, doğulduğum ərazidə adı və istehsalı heç yerdə qeydiyyata düşməyən, çox fəsadları olan dərman preparatları paylanılır. Biz bu dərman preparatlarının hansı xəstəliklərin əleyhinə olduğunu da bilmirik. Məktəblərdə, uşaq bağçalarında, xəstəxana və poliklinikalarda “immune” adı ilə (ya da kı “immunitet”) verilən bu dərman preparatlarınının (o həm iynə, həm toz halında, həm də həb kimi verilir) acı nəticəsi görünür. Cənab general! Bizə yardım edin. Ola bilsin növbəti məktub Kremlə, yoldaş Stalinə ünvanlansın. Bizə başa salın, bu genetik qırğının arxasında kimlər dayanır? Axı müharibə qurtarıb...”
Üstündə on üç nəfərin imzası olan bu məktub əsl mənada həyəcan doğuran siqnal idi. İki gün sonra kənd həkimi M.Ə.Şabanov Bakıya çağrılır. Məlumata görə 1952-ci ilin sentyabrın 15-də Ağdaşa, 1952-ci ilin oktyabrın 13-də isə Yevlaxa xüsusi təyinatlı “Moskva həkim qrupu” göndərilir. Başqa bir məlumatda bildirilir ki, 1952-ci ilin sentyabrın 16-da Azərbaycan KP MK-nın birinci katibi M.C.Bağırov şəxsən özü gəlir. Bu vaxt ona ana südündən məhrum olan, süd əvəzinə öz analarının döşlərindən qan əmən, qan sovuran solğun, ölüm ayağında olan uşaqları, süd vəzilərindən əziyyət çəkən, yeni doğulan övladlarını əmizdirə bilməyən, döş yarasına tutulmuş anaları, süd damarları iflic olan qadınları və bir də Ağdaş rayon xəstəxanasının arxasında (həyətində) salınmış, kimsəsiz ölən, atılan uşaqların və anaların qəbirlərini nişan verirlər. Moskvadan Ağdaşa gələn həkim yoxlama qrupunun rəhbəri, uzun müddət Kremlin briqadasında işləyən kəşfiyyat polkovniki Alim Qorskiy “məxfi arayış”da qeyd edir: “Yoldaş Bağırovun gördüyü mənzərə əsl partlayış idi”.
Araşdırma materiallarından məlum olur ki, Ağdaş və Yevlax yaşayış məntəqələrində dərman preparatları insan xromosomlarını iflic edən, cinsi hüceyrələrini ləngidən, vəzilərini düyünləndirən, “daşlaş”dıran və nəhayət insanlarda sonsuzluq hallarını artıran əsas faktorlardan biri olub. Polkovnik Alim Oskaroviç Qorskiy Kreml üçün hazırladığı arayışda göstərir: “Müşahidə etdiyimiz xəstələrdə orqanizm öz gücünü və normal həyat fəaliyyətini saxlamaq məqsədilə bəzi hüceyrələrini qurban verir. Hüceyrə çoxhüceyrəli orqanizmlərdə heç vaxt sərbəst və yaxud müstəqil olmur. Çünki hüceyrələr nisbi sərbəstliyə malikdir. Lakin fəaliyyət cəhətdən o həmin orqanizmə (yəni mənsub olduğu) tabedir. Müşahidə etdiyim xəstələrdə isə tam əksini gördüm. Orqanizm cinsi hüceyrəyə tabedir. Bu da istər qadın olsun, istər kişi, cinsi orqanlarında xərçəngə, yaman şişə aparıb çıxarır. Biz onu da müşahidə etdik ki, bu zonalarda insanlar arasında qeyri-qanuni bölünən dərman preparatları anaların süd vəzilərini əridib, suya çevirir. Xəstə döşlərdən süd əmən körpələrin nəticədə qanı zəhərlənir və bu tədricən boğulma və tənəffüs yollarının tutulmasına gətirib çıxarır. Yevlax və Ağdaş ərazilərində xərçəng və yaxud döş yarası keçicidir”. (Demək xərçəng Azərbaycan ərazisində keçici funksiyasıyaya malikdir).
Araşdırma materiallarından aydın olur ki, ilk döş xərçəngi (yarası) 1952-ci il 1 oktyabrda Ağdaş rayonu ərazisində qeydə alınıb...
Məlumata görə, Ağdaş və Yevlax rayonlarının yaşayış məntəqələrində 1952-ci ilin dekabrın 2-dən xarici və yaxud adı, ünvanı vərəqlərdə yazılmış, təyinatı göstərilmədən satışa çıxarılan dərman preparatlarına qadağa qoyuldu. Xüsusilə üstündə meymun ayaqları şəkli olan dərman qutularını göstərmək bir yana qalsın, onları açmağın özü də cinayət hesabında idi. 1952-ci ilin dekabr məlumatına görə Ağdaş ərazisində bir gecədə 34 uşaq vəfat edir. O da məlum olur ki, London və Vaşinqton hərbi sənaye komplekslərində hazırlanan və Azərbaycanın Ağdaş və Yevlax ərazilərində sınaqdan çıxarılması planlaşdırılan “Penta-4” və “Unansi-2” kimi tozlar, tərkibi bilinməyən və bilavasitə ana bətnindəki döllərə təsir edib, sinir hüceyrələrini iflic edən, cinsi hüceyrələrin normal inkişafına əngəl olan “Aksas-1” iynəsi süd vəzilərinə yara salır. Bunlardan başqa “Arimon-9” həbləri də qadağan edildi. Kəşfiyyat polkovniki A.Qorskiy kəşfiyyat laboratoriyalarında hazırlanmış bu dərman preparatlarının Leninqrad, Moskva, Daşkənd, Rostov, Bakı dayaqlarını və yaxud ocaqlarını araşdırdı. O, “Məxfi arayış”ında yazırdı: “Moskva Siyasi Büro üçün hazırlanıb. Kəşfiyyat generalı H.H.Sasonov, təhlükəsizlik zabitləri D.D.Pastelnin, P.X.Yakov, A.A.Pravdin imza atıblar. Düzəliş və ilkin variantda əlavələr olunmayıb...” A.Qorsiyev qed edirdi ki, heç nə və heç kim cəzadan kənar qalmadı. Ağdaşda 19 nəfər, Yevlaxda isə 25 nəfər həbs edildi. Həmin həkim komissiyasından sonra Azərbaycanın 14 rayonunda yeni doğulan uşaqlar, hamilə qadınlar arasında həkim yoxlamaları keçirildi. Məlum oldu ki, yeni doğulanların 58 faizi ana südündən məhrumdur. 228 nəfər ilk uşağını dünyaya gətirən ana döş yarasına tutulub. “Döş xərçəngi” kimi qəbul olunmuş yaralardan ölənlərin sayı bir gündə 9 nəfərə çatırdı. Amma maraqlı idi ki, məlum olan bu araşdırmalardan sonra tutulan adamlarla bağlı aparılan istintaq nəticələri məlum olsa da, səbəbləri qapalı qalırdı.
Araşdırma materiallarına görə, bu gün də həmin regionlarda eyni bəlalar davam edir. Kəşfiyyat polkovniki A.S.Feklisovun 1960-cı il məxfi arayışına görə, Vaşinqton Azərbaycanın Cənub zonasında və Culfada (Naxçıvan) tam məxfi qaydalarla işlərini quran, uzun ömürlü insanların və zonada tanınmış adlı-sanlı məşhurların xromosamları ilə alqı-satqı işi aparan həkim qrupları təşkil edibmiş. Bu adamların törətdikləri cinayətlərin ümumi həcmi isə ağıla sığmır. Məlum oldu ki, həmin həkimlər Leninqraddakı ABŞ-ın diplomatik korpusundan maliyyə dəstəyi alırmış.
Araşdırma materiallarında qeyd olunur ki, insan orqanizmində ən gec ölən onun xromosomlarıdır. Bu mübahisəli məsələyə həkim, professor M.P.Filippov gəlib. İnsan vəfat edəndən təqribən səkkiz saat 16 dəqiqə sonra onun nəslini artırmaq gücündə olan xromosomları ölür. Vəfat edən lazımlı şəxslərin xromosomlarını “oğurlayan” həkimlər dərhal onu xüsusi konteynerlərə yerləşdirirmişlər.
Digər araşdırma materiallarından aydın olur ki, 1960-65-ci illər arasında ABŞ-ın qoşun kontingentində, xüsusən hərbi hava qüvvələrində uçuşları icra edən hərbçilər arasında boğulma halları, nəfəs daralması, gözlənilmədən qulaqların kar və gözlərin kor olması, yaddaşın itməsi kimi hallar çoxalır. Müdafiə Nazirliyində (Pentaqonda), hərbi kəşfiyyat idarələrində, Səhiyyə Nazirliyində əsl mənada qorxu və çaxnaşma yaranır. Bu azmış kimi, uçuşları icra edənlər arasında qəflətən baş verən ölüm halları da artmaqda idi. Məlumata görə bütün bu bəlaların qarşısını almaq üçün Ağ Ev bir-birindən fərqli ciddi planlar qurur. Həmin planlara ABŞ dövləti çıxış nöqtəsi kimi baxırdı. Planlardan biri Azərbaycanın Lənkəran-Astara zonasını əhatə edirdi. Araşdırma materiallardan aydın olur ki, 9 mart 1962-ci ildə Pentaqonun genetik araşdırmaları ilə məşğul olan general Lourens kəşfiyyat qrupu Ağ Evə, prezident Con Fizerald Kennediyə “Məxfi məktub” ünvanlayır. Maraqlı idi ki, həmin məktub Mərkəzi Kəşfiyyat İdarəsində məsləhətləşmədən ölkənin hərbi Kəşfiyyat İdarəsi tərəfindən şəxsən prezidentə təqdim olunur. ABŞ kəşfiyyat generalı (o həm də hərbi kəşfiyyat İdarəsinin başçısı idi) Jozef Frensis Keroll açıqlamasında izah edirdi ki, ölkənin qoşun kontingentində ciddi “genetik əməliyyatlara” ehtiyac var. Bunun üçün Vaşinqton əməli işləri həyata keçirməlidir. Məlumata görə, əməli planlardan biri də ABŞ-ın Xəzəryanı ərazilərdə ciddi gen və yaxud qan hüceyrələri axtarışı idi. Araşdırma materiallarına görə ABŞ-ın strateji ərazilərindən ən gərəklisi Lənkəran-Astara zonası idi. Kəşfiyyat generalı öz fikirlərini əsaslandırarkən dr.Əbdul Salam Moiseyin “Qafqazın süd damarları: Azərbaycan” kitabındakı elmi nəticələri də misal gətirir və ordunu bürüyən xəstəliyin vaksinlərini Azərbaycanın Lənkəran-Astara zonasında görür. Məlumata görə Vaşinqton-Moskva arasında rəsmi qaydalarla ilk qan alveri 1962-ci ilin avqust ayının 13-dən başlanır. Lənkəran-Astara zonasından yığılan qan, “qan hüceyrələri”, “xroqmosom konteynerləri” ABŞ-a daşınır və bununla da Pentaqon əsgər və zabitləri naməlum xəstəliklərdən xilas olur...

Qeyd: Yazı Rövşən Novruzoğlunun gizli sənədlərlə bağlı kitabları əsasında hazırlanmışdır.

вторник, 26 апреля 2016 г.

Чернобыльский дятел Страны Советов

Как строилась и работала уникальная РЛС близ Чернобыля

воскресенье, 24 апреля 2016 г.

вторник, 19 апреля 2016 г.

понедельник, 18 апреля 2016 г.

воскресенье, 17 апреля 2016 г.

суббота, 16 апреля 2016 г.

среда, 13 апреля 2016 г.