Nəyə görə Azərbaycanın ali məktəbləri qərbin “qolf meydançasına” dönüb? Bir ovuc “ziyalı” dını və milli adət-ənənələrimizə zərbə vurmağa çalışır? Qəzet və jurnallarımızda qeyri-əxlaqi məsələlər gündən-günə geniş yer alır, mənəvi dəyərlərdən bəhs edən yazılar onların kölgəsində itib-batır? Ancaq və ancaq Qərbin seçdiyi və bəyəndiyi ideyalar və əqidələr (istər iqtisadi, istər ictimai və siyasi sahələrdə) bizə yeganə düzgün yol kimi təlqin olunur. Təbii ki, bu məsələlər hər bir azad düşüncəli insanı narahat etməyə bilməz.
Bu gün müsəlmanlara qarşı mübarizə aparmaq üçün Qərbdə sionistlərin idarə etdiyi bir çox elmi bazalar fəaliyyət göstərir. Bu haqda söhbətə başlamazdan əvvəl bir az keçmişə boylanmağımız mühümdür. Belə olsa, bu gün baş verən hadisələr bizim üçün daha aydınlıqla cilvələnər.
İtaliyalı mütəfəkkir Antonio Qramşi 1889-cu ildə anadan olmuş, 1937-ci ildə dünyasını dəyişmişdir. O, 1926-cı ildə həbs olunmuş, 1929-cu ilin əvvəllərindən “Həbsxana dəftərləri” yazilarını yazmağa başlayır. Bu yazılar çox çətin dildə yazılmağına baxmayaraq, çoxlu sayda mütəxəssis mətnin mənasını açıqlaya biliblər.
Təsadüfi deyildir ki, bu gun amerikalılar bu təlimlə əlaqədar nəhəng elmi bazalar açıblar.
Qramşiyə görə ağalıq edənlərin hakimiyyəti təkcə güc və məcbur etmə metodu ilə deyil, həm də inandırmaq yolu ilədir. Beləliklə, hakimiyyət iki əsas üstündə qurulur; güc-qüvvət və razılıq. Hegemoniya lazım olan qədər razılıq əldə olunan haldır. Hegemoniya- bir yerdə qalan, sabit hal deyil, dinamik və daim hərəkətdə olan haldır. Bununla bərabər hakimiyyət zor zirehinə bürünmüş hegemoniyadır. Hegemoniya sadəcə razılıq deyil, həm də arzuolunan razılıqdır. Yəni, “qara camaat” hakimiyyətdə olanları qane edən şeyləri istəyə bilərlər.
Yaxşı, deyək ki, hakimiyyətin əsasını razılıq təşkil edir-yəni, hegemoniya, bəs onda ictimai- siyasi sabitliyi və yaxud çevrilişi necə həyata keçirməli? Bu işdə əsas casus kimdir?
Qramşiyə görə hegemoniyanı qurmaq və ya dağıtmaq “molekulyar” səviyyədə olmalıdır. Yəni, yavaş-yavaş hər bir insanın ruhunda və əhval-ruhiyyəsındə dəyişiklik yaratmaq. Eyni fikri təkrarlamaq və yenə də təkrarlamaq. Yaxşı, bəs onda kütlənin içində bu “təxribatı” aparanlar, camaatı xaricdə və daxildə oturan düşmənlərə kölə vəziyyətinə salmaq istəyənlər kimlərdir?
Qramşi buna birbaşa cavab verir: “Ziyalılar.” O ziyalılar ki, özünü xalqdan ayırır, vəzifə, var-dövlət yığmaq xəstəliyinə tutulublar. Bundan sonra A. Qramşi ziyalılar haqqında böyük bir bəhsə başlayır. Şubhəsiz ki, ziyalıların sözü cəmiyyət içində həmişə xüsusi nüfuza malik olub.
Qramşiyə görə, ziyalılar həmişə o tərəfə meyl edirlər ki, orda özlərinə lazımi şərait yarada və var-dövlət əldə edə bilərlər. Ziyalı öz zehninin məhsulunu satır. Bu gün də “bazar iqtisadiyyatı” şəraitində böyümüş bəzı ziyalılar üçün vacib deyil kimə satılır, onun üçün mühümdür ki,bilsin-“neçəyə?”
Qramşi yazır: “Ziyalılar ağalıq edən qruplara xidmətçilik edir, onların ictimai hegemoniyasının və siyasi idarəsinin həyata keçməsində kömək edirlər.”
Sosıoloqların fikrinə görə keçmiş Sovetlər məkanında mövcud olan cəmiyyətlərin idarə forması bu nəzəriyyə əsasında qurulub.
Bu nəzəriyyələr ABŞ-da bir sıra institutlar tərəfindən geniş şəkildə təhlil olunur. Onlardan biri də sionistlərin və masonların idarə etdiyi məşhur Tavistok ınstitutudur. Tavistok institutu İkinci Dünya Müharibəsindən sonra müxtəlif xalqların psixoloji portretini təyin etməklə, onlarda özünəınam hissini aradan aparmaqla məşğul olur. Tezliklə, bu institunun onlarla şöbəsi fəaliyyət göstərməyə başlayır, çoxlu sayda psıxoloqlar(məxsusən, bihevioristlər) və sosioloqlar burda işə cəlb olunurlar.
Bihevioristlər heyvanlar üzərində müxtəlif təcrübələr keçirməklə ələ gətirilən nəticələri cəmiyyətlərə tətbiq edirlər. (Neodarvinizmdən təlimlənən bihevioristlər əslində insana heyvanın ikiayaqlı növü kimi baxırlar.) Bu təcrübələrdən biri belədir: Bir dəstə təcrübə siçovulunu qəfəsə salırlar. Bu siçovullar ancaq xüsusi dəstəyə toxunmaqla yem ala bilərlər. Dəstəyə toxunanda digər siçovullar elektrik qıcıqlandırıcısı vasitəsilə elektrik zərbəsinə məruz qalırlar. Bir müddət sonra siçovullar öz həmcinslərinə əziyyət verdiklərini hiss etdikləri üçün yemək tələb etməkdən əl cəkirlər. Çox az sayda siçovul (bir və ya iki) yem tələb etməkdə davam edirlər.
Deməli, nəticə çıxır ki, hər bir cəmiyyətdə bu cür siçovullari tapmaq mümkündür.
Təəssüflər olsun ki, bizim yaşadığımız cəmiyyətdə də bu cür siçovullar tapılır. Sionizmin təcrübə qəfəslərindən buraxılmış bu siçovullar eybəcər səsləri ilə ciyildəyərək dinə, mənəviyyata və müqəddəs hicaba qarşı hücuma keçiblər. Onların şüarları yalan və iftira, yedikləri öldürülmüş körpələrin qanı və spirtli içkilərdən və əxlaq pozğunluğundan xəstə olan sionist tüpürcəyi ilə yoğrulmuş haramlar, allahları isə humanizm bütüdür. Onları hərəkətə gətirən bir qüdrət var ki, o da İslama nifrətdir.
