Aşağıdakı suallar vəhhabilərin mövqeyini onların özlərinə əsaslanaraq təyin etmək üçün hazırlanıb. Düşünürəm ki, bu suallar onlara, atalarının inanclarından doğan boş təəssublərdən azad olub, özlərini tanımağa və şiələri ittiham edərək onların əleyhinə hər hansı bir nəticəyə gəlməzdən əvvəl dərindən düşünməyə kömək edəcək. Fikrimcə, sələfi alimləri bu suallara qaneedici cavab verməkdən acizdirlər.
1-ci sual: Şiələrdən fərqli olaraq, siz, müt`əni (müvəqqəti kəbini) haram bilirsiniz və şiələri, müt`əni Ömərin haram etdiyini iddia etdiklərinə görə tənqid atəşinə tutub deyirsiz ki, bunu Peyğəmbərin (salləllahu aleyhi va əlihi va səlləm) özü haram edib. O zaman, öz kitablarınızdakı, müt`əni Peyğəmbər (salləllahu aleyhi va alihi va səlləm) tərəfindən halal edildiyini bildirən səhih hədisləri necə izah edə bilərsiz? Məsələn, Səhih Müslimin “Ən-nikah” kitabının “Nikahul-mut`ə va tahrimuhu” babında Cabir ibni Abdullah va İbni Abbas kimi böyük səhabələrdən nəql olunan hədislərdə müt`ənin halal olduğu bildirilir. Cabir ibni Abdullah belə buyurub: “Biz Peyğəmbərin zamanında müt`ə edirdik və o, bunu bizə ömrünün sonunadək qadağan etmirdi. Eləcə də, Əbu Bəkrin hakimiyyəti dövrundə və Ömərin xilafətinin ilk yarısında müt`ə edirdik, Ömərin bunu qadağan etdiyi zamanadək. Ondan sonra isə bu əməli bir daha etmədik.”
Məgər kimsə (səhabə və s.) peyğəmbərin (salləllahu aleyhi va əlihi va səlləm) halal etdiyini haram edə bilərmi? Bu, bidət deyilmi? Bu hədislərin aşağısında Müslim müt`ənin haramlığı barəsində olan hədislər gətirir. Bəzi hədislərdə deyilir ki, mt`ə Xeybər günündə haram edilib, bəzilərində isə mütənin Məkkənin fəthi zamanı peyğəmbər (salləllahu aleyhi va əlihi va səlləm) tərəfindən haram edildiyi deyilir. Maraqlıdır ki, sünni alimləri Müslimdəki olan bütün hədisləri səhih bilirlər. Elə buna görə də bu kitabi “Səhih Müslim” adlandırıblar. İndi biz yuxarıdakı hədislərin hansı birinə inanaq? Bu hədislər bir-birinin ziddinə deyil mi? Hər şeyi ətraflı anladın.
2-ci sual: Sizin çoxsaylı hədis kitablarınızda Quranda təhrifin olduğuna dair rəvayətlər mövcuddur. Məsələn, Səhih Müslimdə “Zəkat” kitabının “Ləv kənə libəni adəm vadiəyn ləibtəqa səlisə” babında Əbu Musa Əşərinin belə dediyi nəql olunur: ”...Ey Bəsrənin Qur`an qariləri, qorxuram ki, Şeytan, sizdən öncəki oxuyucuların qəlbinə girdiyi kimi, sizin də qəlbinizə girər. Çünki onlar, Qur`anı təhrif edib bəzi surələri oxumazdılar. Məsələn, yadımdadır ki, ayələrin sayında “Tövbə” surəsinə bənzəyən bir surə var idi. Lakin o, Qur`andan yox oldu, mən də o surəni unutdum. Yalniz bir ayə yadımdır: “ləv kana li adəmi vadieyn ləibtaqa səlisə”. Səhih kitablarınızda buücur hədislərin olması bunu göstərir ki, sizin məzhəbinizə əsasən, Quran təhrif olunub. Bu məsələni aydınlaşdıra bilərsinizmi?
3-cü sual: Siz Allahın “Tövhidinə” inanırsınızmı? Əgər belədirsə, onda Allahın varlığı vacibul-vucuddur (yəni Allah həmişə olub və olacaq, həddi-hüdudu yoxdur), yoxsa mümkinul-vucud (yəni Allah həmişə var olmayıb və Onun həddi– hüdudu var)? Allah vacibul-vucuddursa, o zaman “Hulul” barəsində nə düşünürsünüz? Hulul Allahın hər hansı diri bədənə yerləşib insanlarla əlaqə qurmasına, yaxud Onun hər gecə Ərşdən bizim birinci göyümüzə (yeddi göydən birincisinə) enib bizdən gecə namazı gözləməsinə inanmaqdır. Sizin bu inancınız Allahın həddi-hüdudu olduğunu bildirmirmi?
4-cü sual: Sizin etiqadınıza görə, imam yaxud xəlifəni Allah yox, insanların özləri təyin edir. Buna görə də siz imamət bəhsini İslamın əsasına daxil etmirsiz. Xəlifənin dini əhəmiyyəti yoxdursa və bu məsələnindinlə heç bir əlaqəsi yoxdursa, nə üçün siz bu barədə şiələrlə daimən mubahisə edirsiz? Bu, bir ixtilaf deyil mi? Məgər siz siyasi məsələləri ancaq siyasətə aid olduğunu demirsiz? Bəs əgər Xilafət və İmamət dini məsələdirsə, o zaman, Qurana əsasən, Allahın sünnəsi dəyişilməzdir. Adəmdən (ə) tutmuş İsa peyğəmbər ( aleyhisalama) dək hansı bir peyğəmbərdən sonra onun səhabələri peyğəmbər vəsisini onun ailə üzvlərini bu haqqdan məhrum edərək özbaşına təyin ediblər? Amma əgər Məhəmməd (s) dən öncə heç bir peyğəmbər öz ailəsindən kənar birisini özündən sonra vəsi seçməmiş olsa, o zaman niyə Allahın sünnəsi rəsulullaha gəldikdə dəyişilibdir? Bizə bu dəyişikliyi sübut edən Quran ayəsi və bir hədis göstərin.
5-ci sual: Siz dörd raşidin xəlifələrin sözundən çıxanları mürtədd (dindən çıxmış) sayırsız. Əbu Bəkrin ona zəkat verməkdən çəkinənlərlə apardığı muharibəni buna misal olaraq gətirmək olar. Siz onları, xəlifənin sözundən çıxdıqlarına görə mürtəd adlandırırsız, halbuki onların arasında Xəlid ibni Vəlidin əliylə həmən münaqişədə öldürülən Malik ibni Ovəynə kimi Peyğəmbər (s) səhabələri də var idi. Əgər belədirsə, onda niyə siz Muaviyə ibni Abu Sufyanı bu dəstə mürtəddlərə aid etmirsiz? Axı o, dördüncü raşid xəlifə olan və Muaviyənin tutduğu vəzifədən azad olunması əmrini verən Əli ibni Abu Talibə (ə) qarşı “ Siffeyn” müharibəsini elan edib. Minlərlə müsəlman qanı axıdmış bu müharibə elə Əlinin (ə) həmən əmri nəticəsində baş verib, çünki Muaviyə Əliyə (ə) tabe olmaqdan boyun qaçırıb. Nəyə əsasən Malik, səhabə olmağına baxmayaraq mürtədd elan olunub, lakin Muaviyə yox? Niyə Muaviyə səhabə olduğu üçün ictihad edə bilər, amma Malik yox? Buna dair dəqiq və məntiqli açıqlama gətirin.
6-ci sual: Peyğəmbər (s) xilafətə işarə etmədənmi dünyasını dəyişib? Əgər belədirsə, onda niyə Bəni Səd səqifəsi zamanı iki şeyx (Əbu Bəkr və Ömər) belə deyirlər: “əl-imamətu minəl-qureyş”(İmamət qureyşdəndir). Məgər onlar hakimiyyətə gəlmək üçün yalan deyirdilər? O zaman niyə Əbu Bəkr peyğəmbərin (s) etdiyinin əksini edərək özündən sonra Öməri xəlifə elan etdi?
7-ci sual: Həzrəti Fatimənin (s.ə) imanı barəsində nə düşünürsünüz? Əgər o, saleh bir qadın idisə, onun ardınca getmək olarmı? Əgər hər səhabə adildirsə, onlardan hər hansı birinin ardınca getmək nicata gətirən yol deyilmi? Saleh deyildisə, o zaman niyə Peyğəmbər (s) buyurub: “Fatimə məndəndir. Onu qəzəbləndirən məni qəzəbləndirmiş olar.” (Səhih Buxari, “Fəzailus-səhabə” kitabı, “Fəzailu Fatimətə bintər-rasuli” babı). Yox, əgər ardınca getmək icazəlidirsə, o zaman, Səhih Buxarinin “Məqazi” (döyüşlər) kitabının “Quzvətu Xeybər” babında deyildiyi kimi, Həzrəti Zəhra (s.ə) iki xəlifədən (Əbu Bəkr və Ömər) narazı idi. O, vəsiyyət – naməsində onların öz cənazə mərasimində iştirak etməmələrini tələb edib. Əgər xanım Zəhra (s.ə) bu iki xəlifədən narazıçılığı İslama zidd deyilsə, onda niyə başqaları onları sevməlidir? Allah öz qəzəbini Fatiməyə (s.ə) bağlayıb, o həzrət isə Əbu Bəkr və Ömərdən narazı halda dünyadan gedib.
8-ci sual: Səhih Buxaridə (4-cü cild, s. 123, Misir çapı) Həsən Bəsridən nəql olunur: “At-təqiyyətu baqiyyətun ilə yavmil - qiyaməti.” (Təqiyyə Qiyamətədək halaldır). Əgər təqiyyə Quran və hədislər əsasında halaldırsa, o zaman niyə sizin təriqətiniz şiələri təqiyyə etdiklərinə görə tənqid edir?
9-cu sual: Siz deyirsiz ki, şiələrin Quranı qırx hissədən ibarətdir və həmçinin deyirsiz ki, onlarda 115-ci surə də mövcuddur. Hətta bu surəni bəzi kitablar və saytlarinizda gətirirsiz. Bu dediklərinizin mənbəsini şiələrin dörd əsas hədis kitablarından (kutubul - ərbəə) gətirin.
10-cu sual: Sizin namazlarınız salavat deyilmədən bitmiş sayılır mı? Belədirsə, bunu tam şəkildə sübut edin. Yox, belə deyilsə, o zaman niyə salavatı namazda yalnız Muhəmməd (s) və onun ailəsinə göndərirsiz, səhabə və zövcələrinə isə yox? Əgər namaz, səhabə və Peyğəmbər (s) xanımlarına salavat göndərmədən qəbuldursa, onda nə üçün əhli-sünnət öz dini mərasimlərində bu qrup insanları da salavata daxil edirlər?
Zaur Nəsirov
AzadXeber.az
Комментариев нет:
Отправить комментарий