Qarabağda azərbaycanlıların əsir düşərgələri: qul kimi işlədilən böyüklər, orqanları satılan uşaqlar...

Keçən il Kəlbəcərə turist kimi getmiş əcnəbilər, işğal altındakı torpaqlarımıza səfər etmiş Gürcüstan vətəndaşları əsir azərbaycanlıların qul kimi işlədildikləri yerləri aşkarlamışdılar. Məlumatlara görə, həmin şəxslər Kəlbəcərdə Zod kəndi yaxınlığındakı əraziləri gəzərkən oradakı mədənlərdə işləyən çəlimsiz, yarıac, yarıçılpaq xeyli sayda adam görüblər. Tikanlı məftillərlə əhatələnmiş ərazidə işgəncələrə məruz qalan işçilərin kimliyini soruşduqda isə heyrətə gəliblər. Onlara bələdçilik edən erməni bildirib ki, Zod qızıl yataqları və digər mədənlərdə çalışanlar azərbaycanlı əsirlərdir. Əzaba, ağır şərtlər altında işləməyə dözməyib ölən əsirlərin izini isə elə həmin ərazidəcə itirirlər...

 

Qeyd edək ki, Qarabağ münaqişəsi zamanı itkin düşmüş, əsir və girov götürülmüş şəxslər 4210 nəfərdir. Onlardan 3401-i hərbçi, 802-si mülki şəxsdir, 7 nəfərin isə hərbçi və ya mülki olduğu məlum deyil.

 

Dağlıq Qarabağda qanlı müharibələrin başladığı ilk günlər azərbaycanlı əsirləri Şuşa və Xankəndi həbsxanalarında saxlayan ermənilər Qırımızı Xaç və digər beynəlxalq təşkilatların gözlərindən onları gizlətmək üçün bir neçə əsas gizli məkan seçir. Onlardan biri Spitak şəhərində zəlzələ nəticəsində yararsız hala düşən binaların birində yaradılan gizli düşərgə (Ermənistan, ünvan; 306-cı məhəllə), digərləri Əsgəran rayonunda (Qarabağ) yerləşən bankın zirzəmisi, Şuşa həbsxanasının zirzəmisi idi. Girov götürülmüş qadınlar isə Xankəndidə uşaq bağçalarında saxlanılırdı.

 

Məlumatlara görə, digər azərbaycanlılar işğal olunmuş ərazilərdəki əsir düşərgələrindədir. Kəlbəcər rayonunda qızıl çıxarılan mədənlərin içərisində, Gümrüdə keçmiş hərbi bazalarda... Əsirlər ilk olaraq işğal olunan rayonlarda ermənilərin talançılıq məqsədi ilə fəhlə kimi işlədilib. Ermənistan və Qarabağda çox azərbaycanlı əsir saxlanılır. Amma onlar bu adamların konkret saxlanma yerini açıqlamağa qorxurlar. Hazırda onların bir çoxu Kəlbəcər rayonunun Zod kəndi, Ağduzdağ və Tutxun qızıl yataqlarında qul kimi işlədilir.

 

Əsasən, əsir azərbaycanlıların bir qismi Kəlbəcərdə saxlanılır. İrəvanda, Gümrüdə də əsir azərbaycanlılar az deyil. Onlardan, əsasən, ağır fiziki işlərdə istifadə olunur.

 

ABŞ-da siyasi sığınacaq alan keçmiş hərbçi Mesrop Martirosyanın bir neçə il öncə ABŞ məhkəməsinə verdiyi ifadələrdə qeyd olunur ki, Ermənistanda və işğal olunmuş ərazilərdə azərbaycanlı əsirlər saxlanır və onların sayı çoxdur, həmin əsirlərə işgəncə verildiyinin şahidi olub.

 

Erməni əsirliyində olmuş Pənah İskəndərovun izahatından: “Məni bir yerdə saxlamırdılar. Şuşada 1-2 gün qaldıqdan sonra yenidən Xankəndinə göndərildim. Yaram nisbətən sağalmışdı. Xankəndidə tikintidə işləyirdim. Məni və digər əsirləri Xankəndi şəhərinin mərkəzində Samvel Babayan üçün inşa olunan imarətdə işlədirdilər. Evin tikintisində istifadə olunan daşları Malıbəyli kəndindən söküb gətirirdik. Qarnımdan aldığım yara çirk elədiyi üçün Xankəndidə olan 3 saylı uşaq xəstəxanasına apardılar. Orada əsir götürülmüş azərbaycanlı yaralılar saxlanılırdı. Onların arasında qadın, uşaq da vardı. Azərbaycanlı əsirlər mənim yaralarımı açır, təmizləyib sarıyırdılar. Birinin adını təxmini xatırlayıram, Gülcahan idi. Dediyinə görə, Kəlbəcər rayonunda anadan olmuşdu və elə orada əsir düşmüşdü”.

 

1993-1996-cı illərdə erməni əsirliyində olmuş Məmmədov Vəlhəd Adil oğlu 30.06.2003-cü il tarixli 474/DK saylı izahatında əsirlərin Azərbaycanın tarixi abidələrinin sökülməsində işlədildiyini təsdiq edərək Şuşa məscidinin döşəməsinin söküldüyünü, Bülbülün büstünün güllələnmiş halda muzeyin həyətinə atıldığını, M.P.Vaqifin heykəlinin ətrafındakı döşəmənin mərmər lövhələrinin söküldüyünü və müsəlman qəbiristanlıqlarının dağıdıldığını bildirib.

 

Hətta bəzi girov və əsirlərin Azərbaycan qəbirlərinin dağıdılmasına etiraz olaraq intihar etdikləri bildirilir. Belə şəxslərdən Məmmədəli Qasımovun adını çəkmək olar. Guya o, 16 iyun 1994-cü ildə qaçış zamanı öldürülüb. Əslində, bu şəxs azərbaycanlı məzarını qazmaqdan və başdaşlarını sökməkdən imtina etdiyi üçün güllələnib.

 

Digər bir soydaşımız - Elxan Əhmədov adlı girov Qarabağda işlərdən imtina etdiyi üçün 1994-cü ilin yanvar ayında İrəvan polis idarəsinə aparılaraq güllələnib.

 

16 fevral 1994-cü ildə Ermənistan Respublikası Xarici İşlər Nazirliyi guya qaçmağa cəhd edərkən atışma zamanı 8 azərbaycanlı hərbi əsirin öldürüldüyünü bəyan etmişdi. Bakıda meyitlər üzərində keçirilən məhkəmə tibbi ekspertizası zamanı Beynəlxalq Hüquq və Sosial Təbabət Akademiyası Rəyasət Heyətinin və Böyük Britaniyanın “Həkimlər insan hüquqları uğrunda” təşkilatının üzvü, professor Derek Paunder azərbaycanlı hərbi əsirlərin eyni silahdan (tapança) gicgah nahiyəsinə yaxın məsafədən açılan atəş nəticəsində qətlə yetirildiyini bildirmiş və əsirlərin guya “qaçmağa cəhd edərkən” öldürülməsi fikrini rədd etmişdi.

 

Səfər Babayev adlı əsirimiz Qarabağda  qəbir daşlarını sökməkdən imtina etdiyinə görə öldürülüb və 1992-ci ilin aprelində meyiti ailəsinə təhvil verilib. Əsirlikdə olan soydaşlarımızın verdiyi məlumatlara görə 5 azərbaycanlının Drambon kəndində (Dağlıq Qarabağ) ağır fiziki işlərdə qul kimi istifadə edilərək öldürüldüyünün şahidi olub.

 

1993-1995-ci illərdə Şuşa, Xankəndi və Xocavənd rayonlarında əsir saxlanılmış Rəsul Nemət oğlu Ramazanov Dövlət Komissiyasına ünvanladığı 474/DK saylı izahatında yazır: "Şuşa şəhərində saxlandığım dövrdə orada azərbaycanlıların qəbiristanlığındakı başdaşlarının, qədim türbələrin, qiymətli plitələrin sökülməsinin şahidi olmuşam.

 

Bundan başqa, qədim şəhər məscidinin də söküldüyünü görmüşəm. Həmin materiallar Yerevana aid nömrə nişanlı maşınlarla birbaşa Ermənistana daşınırdı. Göstərilənlərlə yanaşı, Ağdam rayonundakı tikililərin də sökülüb daşındığını görmüşəm".

 

Yevlax rayonunda məcburi köçkünlər üçün salınmış şəhərcikdə məskunlaşmış Əliyev Akif Yusif oğlunun məlumatına əsasən, Kəlbəcər rayonu işğal olunan zaman yaxın qohumları və ailə üzvləri ermənilər tərəfindən girov götürülüb. Qarşı tərəflə radioəlaqə zamanı onların Kərkicahan kəndindəki fermada saxlandıqlarını, təsərrüfat işlərinə cəlb edildiklərini öyrəniblər.

 

Əsgəran rayonunun Daşbulaq kəndindən olan, milliyyətcə erməni Şahverənov Suqanın Moskva şəhərində verdiyi məlumata görə, bir qrup azərbaycanlı Daşbulaq kəndində saxlanılıb, onları kənd təsərrüfatında işlədirlər.

 

1991-1993-cü illərdə əsir düşən uşaqların çoxu orqan mafiyasının qurbanı olub. Parisdəki Necker (ünvan: 149, rue de Sèvres, Paris 15, France) adına xəstəxana ilə əlaqə quraraq bu işə rəhbərlik edən 1962-ci ildə Sumqayıtda anadan olmuş Laura Gevorkovna Lalayandır. Bu “qadın” müharibə illərində  əsir düşən uşaqların orqanlarını çıxararaq dünya qara bazarında satışını təşkil edib. Bu günə qədər tam olaraq adı bir sənəddə keçməyən xəstəxanaya uşaqları qəddar terrorçu qadın Laura Lalayan aparırdı. Burada uşaqlara fiziki əzab verilməsi ilə yanaşı, mənəvi əzablar da verilirdi. 1992-ci ildə Ermənistan Elmlər Akademiyasının fizika bölməsinin əməkdaşı Aleksandr Tamanyanın rəhbəri olduğu “X” məxfi qrupunun üzvləri ilə birgə həyata keçirilən bu əməliyyatdan Laura və Aleksandr külli miqdarda pul götürürdülər. Hazırda Lauranın yaratdığı məktəbdə əsir və girovların övladları hazırlanır. Məktəbdə əsir azərbaycanlı uşaqlara dərs proqramı belə hazırlanıb: ilk olaraq hər səhər Ermənistan himnini dinlədirlər, daha sonra xaça səcdə və “əzabkeş erməni xalqına” dua edirlər. Ardınca erməni tarixindən seçmələr, erməni mədəniyyəti və türkün düşmən olduğunu göstərən xüsusi psixoloji dərslər keçirlər./publika.az/

Yezid: fateh, yoxsa müsəlman torpaqlarını rüşvətlə satan xəyanətkar?

Yezid: fateh, yoxsa müsəlman torpaqlarını rüşvətlə satan xəyanətkar? Tanınmış ilahiyyatçı Natiq Rəhimov Elşad Miriyə cavab verdi

“Yezidin dövründə İslam çox geniş yayılıb. Bu, tarixdə faktla sübut olunur. Bunu heç kim inkar edə bilməz”. Bu sözləri APA internet TV-sinin aparıcısı öz sensasion, qıcıqlandırıcı bəyanatları ilə daim gündəmdə qalmağa çalışan dırnaqarası “ilahiyyatçı” ilə müsahibəsində söyləyib. APA-nın özünün məqsəd-məramı, bəzi aparıcılarının mənəviyyatı (Füzuli və Nizami haqqında bu kanalın aparıcısının FB-də işlətdiyi təhqiramiz ifadələr hələ yadımızdan çıxmayıb), verilişə dəvət olunmuş “ilahiyyatçının” Kedicikli Hoca ilə qazandığı imic – bütün bunları bir kənara qoyuruq. Aparıcının savadsız və məsuliyətsiz bəyanatına “ilahiyyatçının” bəli-bəli deməsini və Yezidin sadəcə bir səhv (günah və cinayət yox, səhv) etdiyini söyləməsini də görməməzliyə vururuq. Diqqətimizi Yezidin zamanında İslamın çox geniş yayılması və bu faktın inkar edilməyəcək dərəcədə möhkəm olması barədə sensasion bəyanat cəlb etdi və bu deyilənlərin tarixdə əsası olub-olmadığını yoxlamaq qərarına gəldik. Əvvəla, hələ birinci xəlifə Əbu Bəkrin zamanında başlamış, əvvəlcə Şam istiqamətində uzanmış, daha sonra İran, Orta Asiya və Şimali Afrika cəbhələrinə bölünmüş müsəlman fəthləri o zamanın səciyyəvi reallıqlarından biri idi. Bütün xəlifələr bu istiqamətdə müəyyən səylər göstərmişlər və göstərməli idilər. Çünki bu, dövlət siyasətinin tərkib hissəsi idi. Formal olaraq bütün xəıifələrin zamanında cəbhə bölgələrinə qoşunlar göndərilir, iri və kiçik miqyaslı hərbi əməliyyatlar aparılırdı. Bu hərbi əməliyyatların heç də hamısı müsəlmanlar üçün uğurla nəticələnmirdi. Əslində hər göndərilən qoşun və hər döyüş də fütuhat demək deyildi. Sadəcə olaraq, sərhəddə növbə şəkən əsgərləri yeniləri ilə əvəz etmək, üsyan qaldırmış şəhərləri qaytarmaq, düşmən tərəfin hücumlarına cavab vermək üçün də qoşun göndərilməli idi. Yəni hər hansı xəlifənin zamanında Şam, Afrika, Orta Asiya və ya başqa istiqamətlərdə qoşun göndərilməsi heç də mütləq mənada yeni fəthlərin olması anlamına gəlmir. Təbii ki, Yezid də dövlətçilik ənənəsinə sadiq qalaraq, formal da olsa, cəbhəyə yeni qoşunlar göndərməli idi və bu barədə salnamələrdə ara-sıra məlumatlar da mövcuddur. Bu, məsələnin bir tərəfi. İkincisi, Yezidin hakimiyyət dövrü qısa və keşməkeşli olmuşdur. Onun başı daxili üsyanları yatırmağa qarışmışdı. Ölkədə vətəndaş müharibəsi gedirdi, Kufə qiyama hazırlaşırdı və İmam Hüseyni dəvət etmişdi, Hicaz özünü xəlifə elan etmiş Abdullah ibn Zübeyrin ixtiyarında idi. Belə bir şəraitdə sərhəddən kənara hərbi qüvvə toplamaq və uğurlu döyüşlər aparmaq sadəcə olaraq qeyri-mümkün idi. Tarix bunu sübut edir ki, daxili mübarizəyə başı qarışmış demək olar ki heç bir hökmdar fəthlərə vaxt və imkan tapmayıb. Güclü hökmdarlar belə, yalnız ölkə daxilində sabitliyə nail olandan sonra nəzərlərini ölkə xaricinə yönəltmişlər, daxildə vəziyyət gərginləşəndə isə hətta öz qonşuları ilə müvəqqəti sülh bağlayaraq ordunu sərhəd məntəqələrindən ölkənin içərisinə yönəltmişlər. Bu da məsələnin ikinci tərəfi. Üçüncüsü, Yezidin bacarıq və qabiliyyəti, hökmdarlıq səriştəsi mühüm fəthlərə imza atmağa imkan verməzdi. O, xilafət daxilində vəziyyəti nəzarət altında saxlaya bilmirdi, o ki ola xilafət hüdudlarından kənarda fəthlər aparsın. Yeziddə nə iman, nə fərasət, nə də atasından fərqli olaraq hiylə var idi. Yenə Müaviyə zamanındalı fəthlərdən danışsaydılar dərd yarı idi. (Hərçənd ki, Müaviyə də öz hərbi əməliyyatlarını ölkədə sabitlik yaratdıqdan, İmam Əli və İmam Həsəndən xilas olduqdan sonra apara bilmişdi). Əgər Yezidin zərrəcə düşüncəsi və fərasəti olsaydı, atasının vəsiyyətinə əməl edər, İmam Hüseyni qətlə yetirməklə dünyasını və axirətini cəhənnəmə çevirməzdi. Bu cür düşüncə və fərasət sahibinin böyük fəthlər planlaşdırmasını düşünmək ya sadəlövhlükdür, ya da axmaqlıq. Nəhayət, dördüncüsü. Aparıcının öz iddiasını hansı mənbələrdən əxz etməsi tam qaranlıq məsələdir. Heç bir mötəbər mənbədə Yezidin zamanında nəzərəçarpacaq böyük fəthlərin baş verməsi barədə məlumata rast gəlmirik. Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, o da öz sələfləri və xələfləri kimi cəbhə bölgələrindəki hərbi qüvvələri mütəmadi olaraq yeniləri ilə əvəzləmişdir. Onun da zamanında bəzi hərbi əməliyyatlar baş vermişdir. Amma bu döyüşlərin bir hissəsi müsəlmanların xeyrinə qurtarsa da, bir hissəsi ağır məğlubiyyətlə nəticələnmişdir. Təbəri, Məsudi, İbn Xəldun kimi böyük tarixçilər öz kitablarında Yezid zamanında hər hansı fütuhatın olmasına işarə vurmamışlar. Hətta tarixi hadisələrin təsvirində gen-bol məlumatlar verməsi, mövzuya dəxli olan və olmayan bütün xəbərləri bir araya toplaması ilə seçilən Təbəri Yezid zamanındakı hadisələri kifayət qədər xırdalıqlarla təsvir etsə də, yalnız Orta Asiya istiqamətində üç şəhərin əhalisindən bac-xərac alınmasından danışır. Bu üç şəhərin ikisi Xarəzm və Səmərqənddir, üçüncü şəhərin adını isə Təbəri ümumiyyətlə qeyd etmir və onun Xarəzm yaxınlığında yerləşdiyini yazır. Biz İslam tarixi barədə bəzi mənbələri araşdırarkən, Yezidin zamanındakı xarici siyasət barədə maraqlı məlumatlar əldə etdik. Aydın oldu ki, onun zamanında nəinki heç bir diqqətəlayiq fəth baş verməmişdir, əksinə, Yezid özündən əvvəlki xəlifələrin tutduğu əraziləri saxlaya bilməmiş və geri qaytarmışdır. Şimali Afrikada əldə edilmiş bütün keçmiş uğurların üzərindən Yezidin zamanında xətt çəkildi və müsəlmanlar bu torpaqlardan qovuldular. Müsəlman dəniz donanmasının fəth etdiyi Kipr, Rodos və sair adalar Yezidin zamanında Bizansa qaytarıldı. Maraqlıdır ki, özü də qanlı savaşların nəticəsində yox, rüşvət müqabilində qaytarıldı!!! İslam fəthləri mövzusunda qələmə alınmış ilk və mötəbər mənbələrdən sayılan Bəlazurinin “Fütuh əl-buldan” (Şəhərlərin fəthi) kitabında yazılıb ki, Yezid hakimiyyət başına keçdikdən sonra Kipr adasındakı müsəlman qarnizonunu geri çağırmış və Kiprdə müsəlmanların saldığı şəhəri uçurmağı əmr etmişdi: “Mühəmməd ibn Müsəffa əl-Himsi Vəliddən rəvayət edir ki, bizə bu xəbər gəlib-çatdı ki, Yezid ibn Müaviyə hədsiz miqdarda çoxlu mal-dövlət rüşvət alıb, Kipr qoşununu geri çağırdı. Qoşun geri dönəndən sonra Kipr əhalisi müsəlmanların şəhərini və məscidini dağıtdı” (Bəlazuri. Fütuh əl-buldan, Beyrut, miladi 1987-hicri 1407-ci il nəşri, səh. 209). Yenə həmin kitabda Bəlazuri Rodos adasının fəthindən danışaraq qeyd edir ki, müsəlman qarnizonu Rodosda ələ keçirdikləri qalada yeddi il məskunlaşmışdı. “Müaviyə öləndən sonra Yezid Cənadəyə (Rodosdakı müsəlman qarnizonunun rəisinə) məktub yazıb əmr etdi ki, qalanı uçurub geri dönsün” (səh. 330). Məşhur tarixçi İbn Əsir də “əl-Kamil fi-l-tarix” kitabında Müaviyə zamanında, hicri 54-cü ildə Konstantinopol yaxınlığındakı Ərvad adasının fəth edildiyini qeyd etdikdən sonra yazır: “Müaviyə öldükdən və oğlu Yezid hakimiyyətə keçdikdən sonra onlara (əsgərlərə) əmr etdi ki, adanı tərk edib qayıtsınlar, onlar da qayıtdılar” (İbn Əsir. Əl-Kamil fi-l-tarix, Beyrut, miladi 1987-hicri 1407-ci il nəşri, 3-cü cild, səh. 344). Yezidin uğursuzluqları yalnız Aralıq dənizi ilə məhdudlaşmırdı. Onun zamanında Şimali Afrika istiqamətində aparılan əməliyyatlar da məğlubiyyətlə nəticələnmişdi. Yezidin sərkərdəsi Üqbə ibn Nafe 682-ci ildə ətrafında azsaylı döyüşçünün olmasına məhəl qoymadan Şimali Afrikanın içərilərinə qədər soxuldu. Nəticədə bərbər tayfaları onu pusquya salıb, bütün dəstəsi ilə birlikdə öldürdülər. Bundan sonra bərbərlər əks-hücuma keçib, müsəlmanları Məğrib torpaqlarından sıxışdırdılar. Məşhur şərqşünas Marshall G.S.Hodgson “The Venture of İslam” (İslamın cəsarəti) adlı kitabında Yezid haqqında yazır: “Yezid dörd qarışıq il boyunca (680-683) Müaviyənin siyasətini davam etdirdi. Amma idarəçilikdə onun qədər bacarıqlı deyildi. Onun əsgərləri şimal-şərqi İranda irəliləməkdə idilər. Amma bizanslılar qarşısında Yezid müdafiə vəziyyətini almışdı. Müaviyənin ölümündən əvvəl başlamış və dörd il davam etmiş İstanbul (Konstantinopol) mühasirəsi böyük itki verərək yarımçıq buraxıldı. Suriya dağlarında məskunlaşmış xristianlar Bizansın dəstəyi ilə hücumlar həyata keçirirdilər. Yezid öz hakimiyyətinin başlanğıcında Bizansla sərhəddi möhkəmlətməyə məcbur oldu. Onun Məğribdəki (Şimali Afrikadakı) nümayəndəsi bərbərləri qıcıqlandırdı və bərbərlər uğurla nəticələnən hücuma keçdilər”. (M.G.S.Hodgson. İslamın serüveni (türkcə tərcümə), İstanbul 1995-ci il nəşri, 1-ci cild, səh. 162). Beləliklə, Yezidin Şimali Afrikadakı hərbi kampaniyası da tam iflasa uğradı. Üqbə ibn Nafe əvvəlcə uğur qazana bilsə də, bu uğuru qoruyub-saxlamağı bacarmadı. Nəticədə, xeyli müsəlman əsgəri öldürüldü, müsəlmanların Şimali Afrikadakı əsas dayağı sayılan Qeyruvan şəhəri bərbərlərlə bizanslıların birləşmiş qüvvələri tərəfindən ələ keçirildi. Yezidin sərkərdələrinin Orta Asiya yürüşü az-çox uğurlu olsa da, birmənalı dəyərləndirilə bilməz. Bu cəbhədə də qələbə ilə məğlubiyyət bir-birini əvəz edirdi. Zənnimizcə, Yezidin hakimiyyət illərini ən gözəl dəyərləndirən şəxs İbn Cövzi olmuşdur. O, Yezid haqqında yazırdı: “Nə deyim bir adamın barəsində ki, üç il hakimiyyət sürmüş, birinci il Hüseyn ibn Əlini qətlə yetirmiş, ikinci il Mədinə əhalisini qorxudub camaatın qanını halal elan etmiş, üçüncü il də Allahın evini mancanaqlardan daşa tutmuşdur?” (Sibt ibn əl-Cövzi. Təzkirət əl-xəvass, səh. 291-292). Həqiqətən, Yezid təqribən 3 il yarım davam etmiş xəlifəlik dövründə üç böyük cinayətə imza atdı. Hakimiyyətə gəldikdən təqribən altı ay sonra İmam Hüseyni (ə) görünməmiş qəddarlıqla qətl etdirdi. Bundan iki il sonra – hicri 63-cü ildə Yezid, ona qarşı qiyam qaldırmış Mədinə əhalisini amansızlıqla cəzalandırdı. Şam qoşunu Mədinəyə daxil olanda şəhərdəki hər şey – sakinlər də daxil olmaqla – əsgərlərə halal elan edildi. Mədinədə minlərlə adam, 700-dən artıq elm əhli və Quran qaresi, o cümlədən 80 səhabə qətlə yetirildi. Qadınların və qızların namusu tapdalandı. Sonra Yezidin əmri ilə qoşun Məkkəyə sarı istiqamət aldı. Məkkəyə sığınmış Abdullah ibn Zübeyri məğlub etmək üçün Şam qoşunu şəhərə mancanaqlardan iri daşlar atmağa başladı. Daşlar Kəbənin divarlarını uçurtdu, Kəbənin üzərindəki kisvə (örtük) yandı... Yezidin fütuhat sərgüzəştləri barədə ağızdolusu danışanlar elə onun atası Müaviyənin vəhy katibi olduğunu həyasızlıqla iddia edən qüvvələrdir. Bu yazını oxuduqdan sonra onların öz fikirlərindən dönəcəklərini güman da etmirik. Çünki Allah onların qəlbini möhürləmiş, gözlərinə və qulaqlarına pərdə çəkmişdir. Qoy təriflədikləri Yezidlə bir cərgədə məhşərə gətirilsinlər. Yezidin isə əsil qiymətini tarix verib. Yüz illərdir ki, susuz insanlar su içib sərinliklərini yatırandan sonra bir cümlə deyirlər: “ALLAH YEZİDƏ LƏNƏT ELƏSİN!” P.S. Sadəcə maraqlıdır. Son illərdə Yezidi millətimizə az qala “qəhrəman” kimi sırımaq istəyənlərin məqsədi nədir? Bu, sadəcə savadsızlıq və axmaqlıq məsələsidi, ya məhz Əhli-beyt düşmənçiliyi? Natiq Rəhimov

“Askerden” müthiş iddilar! Türkiye IŞİD’e terörist topluyor

Sadece Katar ve Suudi Arabistan’ın değil, Türkiye’nin de dünyanın dört bir yanından radikal dinci katil terörist topladığı belli olmaya başladı. Genelkurmay İstihbarat eski Başkanı Emekli Korgeneral Hakkı Pekin, Milli İstihbarat Teşkilatı’nın (MİT) emekli bir tuğgeneralin kurduğu şirket kanalıyla paralı asker (radikal dinci teröristler) toplayarak Suriye’ye, IŞİD ve El Nusra Cephesi'ne yolladığını, Katar’ın da bu amaçla Türkiye’de naylon şirketlerinin olduğunu ileri sürdü. Pekin, hükümetin MİT’le Suriye’ye terör ihraç ettiğini ifade etti. Pekin, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın MİT Müsteşarı Hakan Fidan’ın istifasının ardından Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK) ile ittifak arayışına girdiğini söyledi.

Emekli olduktan sonra Vatan Partisi’ne katılan Pekin, Zaman gazetesinden Doğan Ertuğrul’un sorularını yanıtlarken çarpıcı iddialarda bulundu. 

Pekin’in sorulara verdiği yanıtlar şöyle:

- Belki de Silahlı Kuvvetler tarihinin en açık sözlü komutanısınız. TSK’nın kurumsal yapısını çok sert eleştiriyorsunuz. Silah arkadaşlarınızdan tepki gelmiyor mu?
Hayır, silah arkadaşlarımdan olumsuz bir tepki almadım. Sadece bir arkadaşım, bir komutanın “bu aşamada bu kadar açık eleştiri yapmamamı” istediğini söyledi. Emekli bir orgeneralimiz de, bir toplantıda bana, terfilerde komutan eşlerinin etkisi olduğunu söylediğim için “Sana çok kızgınız. Aydınlık gazetesi alıyoruz ama seni okumuyoruz. Vatan Partisi’ne oy vereceğiz ama senin için değil” dedi. Şu anki komuta kademesiyle de görüştüm, onlardan da olumsuz tepki gelmedi. TSK’nın eleştiriye ihtiyacı var, çünkü kapalı bir toplum. Kimse eleştirilmediği için her yaptığımız şeyi doğru sanıyoruz.

ASKERİN İŞİ ÜLKE SORUNUYLA UĞRAŞMAK DEĞİL

- TSK’yı hangi konularda eleştiriyorsunuz? TSK neyi yanlış yaptı ya da yapıyor? 
TSK, Soğuk Savaş’tan bu yana malzeme alımı dışında bir şey yapmadı. Bütün dünya orduları değişti ama Silahlı Kuvvetler aynı kaldı. Oysa değişen tehditlere karşı TSK’yı yeni baştan dizayn etmemiz gerekirdi. “Daha az maliyetle bu ülkeyi nasıl savunuruz?” diye uğraşacağımız yerde ülke sorunları ile uğraştık. Oysa ülke sorunlarıyla uğraşmak hükümetlerin, sivil iktidarların işi… Silahlı Kuvvetler çok büyük bir enstrüman, özellikle diplomatik anlamda. Ama Türkiye, şu an bu konumda değil. Silahlı Kuvvetler sadece savaşta kullanılmaz. Bu en son seçenektir. Caydırıcı olursanız, daha az maliyetle hedefe ulaşırsınız. Mesela geminizi bir yerlere gönderir, o varlığınızı bir enstrüman olarak kullanırsınız. Mesela Akdeniz’de denizaltı çok önemlidir, çünkü uzaydan göremezsiniz, gönderirsiniz orada kalır. Ama düşünün ki denizaltılarımızda karaya atılacak füzeler bile yok. Bunlarla uğraşmamız gerekirken başka şeylerle uğraştık.

- “Başka şeylerle uğraştık” derken siyaseti mi kastediyorsunuz?
Evet, siyaseti kastediyorum. İrtica geliyor dedik, başka şeyler söyledik. Üstelik bunları toplum içinde, bağıra bağıra söyledik. Oysa bunların söyleneceği yerler bellidir. MGK’dır, askerî şûradır, başbakan ve cumhurbaşkanı ile yapılan görüşmelerdir. Şunu görmemiz lazım; bu ülkede yaşayan herkes en az asker kadar bu ülkeyi seviyor.

ASKERLERDEN HESAP SORULMASI LAZIM

- Bu sözü bir komutanın ağzından duymak çok şaşırtıcı…
Ama gerçekten öyle… Askerin görevi en az maliyetle ülkenin savunmasını en iyi şekilde yapmaktır. Biz bunu yapamadık. Bunu yapamadığımız için bizden hesap sorulması gerekirdi. Mesela ABD’de genelkurmay başkanı çıkıyor, askerî harcamalarla ilgili parlamento komisyonuna hesap veriyor. Bizde de bu harcamaların denetlenmesi, mutlaka kontrol edilmesi gerekir. Ama olmuyor.

- Ama TSK sivil denetime karşı çıkıyor…
Çünkü askerle sivil arasında çatışma var. Bu çatışma bizi yanlış yerlere sevk ediyor. Oysa asker sivilin işine karışamaz. Çünkü sivil, siyasete bağlıdır. Ama Silahlı Kuvvetler ne yapar? Karar aşamasında sivil iktidara öneriler sunar. Doğru kararların alınmasını sağlamaya çalışır. Dikkate alınmazsa da istifa edersiniz.

“MİT’LE SURİYE’YE TERÖR İHRAÇ EDİYORUZ”

- Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Harp Akademileri’ndeki konuşması ittifak arayışı olarak yorumlandı. Sizce de Erdoğan, askerlerle ittifak mı arıyor?
Cumhurbaşkanı, Harp Akademileri’nde TSK’ya yönelik komplo ve kumpaslardan bahsetti ama bununla kendisini kurtarması mümkün değil. Eğer TSK’ya yönelik bir komplo varsa, kumpas varsa bunun siyasi sorumluluğu kendisine aittir. İktidar o hakimleri, savcıları meslekten ihraç etmekle bu işten kurtulamaz. Cumhurbaşkanı, MİT Müsteşarı’nın istifasından sonra Silahlı Kuvvetler’le ittifak arayışına girdi. Sanıyorum AK Parti içinde de kendisine karşı gruplaşmalar gördü. Bu nedenle yeni ittifaklar aradı.

- TSK yıllarca terörle mücadele ve Kürt sorununda en önemli aktördü. Ancak çözüm süreci ve Suriye krizinde devre dışı bırakıldı? Bu iki hayatî dosya neden MİT’te?
Evet maalesef. Bu normal değil. MİT’in yapacağı işler belli. MİT, Suriye’de bir harekât yönetemez. Bir komşu ülkeye MİT aracılığı ile terör ihraç ediyoruz. Üstelik MİT bunu yaparken paralı askerler kullanıyor. O silahların yarın nereye gideceği belli değil.

“ŞİRKET MİT ADINA ÇALIŞIYOR”

- MİT, Suriyeli muhaliflere silah mı gönderiyor?
Muhaliflerin silahlarının bir kısmı MİT aracılığıyla gidiyor. MİT cihatçı gruplara silah gönderiyor. Katar aracılığı ile kurulan naylon şirketler var. Onlar aracılığı ile IŞİD’e, El Nusra’ya paralı asker sevkiyatı yapılıyor. Türkiye’deki bu şirketlerin tespit edilmesi lazım… Mesela emekli bir tuğgeneralin kurduğu bir şirket Suriye’ye paralı asker gönderiyor. Şirket MİT adına çalışıyor, başka türlü çalışamaz çünkü… Hükümetin buna mani olması lazım ama… MİT’in de bunları takip ediyor olması lazım. Ama bakın bu sevkiyatı ortaya çıkaran TIR savcıları ne oldu?

- MİT’in siyasi iktidarla bu kadar yakın olması ülke güvenliği için riskli değil mi?
Risk tabii. MİT Müsteşarı farklı amaçlarla, sanki bir özel elçi gibi kullanıldığı için iktidarın sır küpü oldu. Bu yanlıştır. Çünkü Milli İstihbarat iktidarın değil, ülkenin istihbarat birimidir. Buna rağmen TSK ile MİT arasındaki işbirliği hâlâ sürüyor. MİT Müsteşarı ile genelkurmay istihbarat başkanı çok yakın çalışır. Müsteşar her hafta komutana bilgi verir, başbakan ve cumhurbaşkanına çıkmadan önce. Komutan istihbarat talebinde bulunur.

“ÖZERKLİK VAADİ ÜLKEDE ÇATIŞMA ÇIKARIR”

- Asker çözüm sürecinde nerede duruyor? Siz süreci nasıl görüyorsunuz?
Kürt meselesinde de yanlış gidildi. PKK’ya silah bıraktırdıktan sonra siyasi çözüm üretmek, müzakereye öyle başlamak lazımdı… Özerklik taraftarı değilim ama her şey konuşulabilir. Yoksa buradan yürüyelim, olmazsa geri döneriz olmaz. O zaman risk çok büyür, çatışma başlar. Seçimden sonra müzakere sürse bile iktidar vaatlerini tutamaz. Çıta çok yukarıda tutuldu çünkü. Özerklik vaadi bu ülkede çatışma çıkarır. PKK’nın da silah bırakacağı filan yok. PKK, ABD ve Batı ile müttefik oldu. Bu nedenle Batı da çatışma istemiyor çünkü ayağını basacağı başka zemin yok.

ULUDERE, TÜRKİYE’YE KOMPLOYDU

- Uludere, Kürt sorunu için dönüm noktası oldu? O vahim olaydan sonra operasyonlar durdu ve müzakereler başladı. Sizce ortada bir ihmal mi yoksa kasıt mı var?
Uludere’de Türkiye’ye komplo kuruldu. O bölgeye Predatör’le baktığınızda onların kaçakçı olduğunu görürsünüz. Genelkurmay Karargâhı’nın bu nedenle ateş emri vermemesi gerekirdi. Pilotun kabahati yok çünkü koordinat aşağıda verilir ve yukarıda bir şey görmez. Kaçakçılarla birlikte bölgede PKK’lı Bahoz Erdal’ın da bulunduğu istihbaratının geldiği söyleniyor. Ama bunun için 40 kişiyi öldüremezsiniz. Bölgedeki jandarmaya sorsalar bile onların kaçakçı olduğunu öğrenirlerdi. Hata TSK’nın hatası. Hatayı başka yerde aramaya gerek yok. Yanlış istihbarat MİT’ten ya da ABD’den gelmiş sonraki mesele… Genelkurmay Başkanlığı’ndan emir gelmedikçe Hava Kuvvetleri bir tek uçağı bile havalandırmaz. Uludere dönüm noktası oldu.  PKK ile siyasi zemine çekildi. Dağlıca baskını da öyleydi. Böyle bakınca kasıt var gibi görünüyor. Emri verenlerin ne gibi ilişkileri olduğunu araştırmak lazım…

“ERBAKAN VE DEMİREL DİRENSE OLMAZDI”  

- 28 Şubat, soğuk savaş sonrası TSK’nın ilk darbe girişimi olarak nitelenebilir mi?
28 Şubat, Silahlı Kuvvetler’le beraber iş çevrelerinin işbirliğiyle hazırlandı. Sadece askerin işi değil. Aslında 28 Şubat’ta rahmetli Erbakan çıksa ve mesela 27 Nisan’da olduğu gibi, “kabul etmiyoruz” deseydi, asker darbe falan yapamazdı. Hiç kimse de sesini çıkartamazdı. Sincan’da tank yürütmekle olmaz bu işler.  Darbe yapmak öyle kolay bir şey değil. Eğer o gün Erbakan, Cumhurbaşkanı Demirel’den gereken desteği görseydi ve karşı dursaydı, darbe filan yapılamazdı. Tehdit değerlendirmesini askerler hazırlar ama belgeyi Bakanlar Kurulu imzalar. İsteseler o tehdit değerlendirmesini değiştirebilirlerdi ama olmadı. Çünkü Erbakan’da da, Demirel’de de geçmişten gelen bir asker korkusu vardı. Düşünün 12 Eylül’ün getirdiği çok büyük bir yıkım var. 600 bin kişi yerinden yurdundan edilmiş. Hem Demirel hem de Erbakan daha önce darbeye maruz kalmışlar. Hatta 12 Mart 71’de Erbakan İsviçre’ye gitmiş, oradan getirtilmiş. 12 Eylül’den sonra her ikisi de Zincirbozan’a gönderilmiş. Mağdur edilmiş. Bu yüzden 28 Şubat’ta darbe ihtimali yoktu ama asker korkusu vardı.

- “Asker-millet el ele” sözü bana uygun değil
Siz ülke sorunlarını siyasete bırakan demokratik bir ordu bakış açısına sahipsiniz. Bu bakış açısı Vatan Partisi’nin çizgisiyle çelişmiyor mu? Burası sizin için doğru adres mi sizce?

Ben Doğu Perinçek ve arkadaşlarıyla hapishanede tanıştım. Daha öncesinden bir sempatim de yoktu. Tanıştıktan sonra büyük bir mücadele içinde olduklarını gördüm. Dava sürecinde bizim arkamızda duran kimse yoktu. En zor zamanlarda yanımda oldular. Annem öldü, onlar yanımdaydı. Şimdi ben de onlara destek veriyorum. Bu kişisel nedenler dışında ülke bütünlüğü, altı ok gibi ortak noktalarımız var. Ama “asker millet el ele” lafları filan bana uygun değil. TSK’ya düşen, kendi görevini yapmaktır. Silahlı Kuvvetler, iktidar olmak için araç değildir.